zondag 30 september 2012

Eens gegeven blijft gegeven.


                                                    Christiene Düthler.©.

                                                      Het horloge.
Christel en Eefje  zijn nichtjes en doen veel  samen het zouden vriendinnen kunnen zijn,winkelen terrasjes dag tripjes koffie drinken noem maar op.Eefje zegt wel eens je  zou mijn zusje kunnen zijn, nou dat wil wat zeggen nichtje zusje en vriendin het klinkt wel leuk want Christel heeft geen zusje.Eefje woonde op een flat alleen en er moest wel eens een spijker in de muur, dat zou haar nog wel lukken, maar er waren ook andere klussen  dan was het wel gemakkelijk als er een man in de buurt is.Eefje belde Christel op of ze met Gerad thee komt drinken en of Gerad dan een schilderijtje op wil hangen.Wanneer,morgen middag oké.Gerad en Christel  gingen de andere dag naar Eefje.Het was altijd wel wil je even dit of wil je even dat eenmaal aan gekomen ging Gerad met een aan het werk en terwijl Gerad aan het klussen is kunnen de dames bij babbelen geen onderwerp is te gek een kopje thee er bij en wat lekkers.Eefje doet een laadje open en komt met een horloge terug en laat het Christel zien en vraagt hoe vind je dit horloge.Ja wat moest Christel daar op zeggen, ja mooi maar niet voor mij.Eefje houd er van af te wisselen een anderen outfit een ander horloge.En wil het aan Gerad geven voor het klussen, wat raar een dames horloge voor een man,Eefje had het horloge van haar dochter gekregen en die had gedacht echt iets voor mijn moeder.Dochter Silvie wou het echt niet meer hebben,het was een kadootje van haar ex .Gerad had er echt niks mee maar Eefje houd aan , ja wat doe je dan, Christel doet het in haar tas, ze praaten nog wat na, de klussen zijn geklaard Gerad drinkt nog een kopje thee,en zegt dan  we zullen maar weer eens op stappen.Ze nemen afscheid Eefje zegt we bellen nog.Thuis aan gekomen word het horloge nog eens bekeken en gaat dan de kast in.Misschien dat Christel het een keer gaat dragen.Na een paar dagen beld Eefje met de vraag heb je zin om mee te gaan winkelen.Dan kom ik je zo halen, en niet veel later vertrekken ze naar het Citty centrum.Winkelen is echt een hobby Eefje en Christel  vinden het wel gezellig zo samen.Winkel in winkel uit schoenen passen en kleding en op tijd wat drinken,ze sjouwden wat af  even tijd voor een kopje koffie en een appelpunt met een lekkere toef slagroom ,dat hebben ze wel verdiend.En dan kijken naar de shoppende mensen ook een leuke bezigheid .Ze waren weer een beetje uitgerust en gingen weer verder.Ze sjouwde nog even door maar naar verloop van tijd hadden ze er allebei genoeg van.Ze liepen langs de etalage, Eefje loopt voor op en kijkt in het voorbij lopen ook in de etalage, en zegt niets.Christel kijkt ook in de etalage en ze kijkt en ze kijkt en nog een keer en kan haar ogen niet geloven tussen al die mooie sieraden ligt het horloge dat ze van Eefje heeft gekregen met een prijs kaartje van 1500 gulden.Christel zegt Eefje moet je hier kijken  daar ligt jou horloge  heb je dat gezien? Eefje zeg met een effe gezicht ja hoor ik heb het gezien.Christel heeft het idee als ze niks gezegd had dat Eefje ook niks gezegd had.Intussen waren ze bij de auto aan gekomen en rijden naar huis.Eefje haar gezicht is rood  en heeft vlekken en het eenige wat ze zegt ,ik wil het horloge terug hebben. Christel zegt je krijgt het niet terug en had er stiekum plezier in.Eefje sprak weinig tot niets op de terug rit.De auto stopte voor het huis van Christel, ze vraagt ga je nog even mee naar binnen.ja even dan.Ze ziet er echt niet goed uit,Gerad is thuis en vraagt was het gezellig? hij zag het rode hoofd  van Eefje en vraagt is alles goed met jou ? wil je wat drinken ja dat wil ze wel.Eefje denkt Christel komt wel met het verhaal van het horloge op de proppen maar Christel zwijgt in alle talen.Dus Eefje verteld het zelf aan Gerad,Eefje loopt de kamer uit en gaat naar de wc.Gerad en Christel lijken elkaar aan,Christel kan er mee lachen maar hield zich in.Gerad zegt geef haar het horloge maar terug,Christel loopt naar de kast en pakt het horloge en legt het op de tafel.In tussen komt Eefje weer binnen ze is op haar kook punt Christel zegt Eefje het horloge ligt op tafel neem het maar mee,ze pakt het horloge en doet het in haar tas.En zegt dan ga ik maar naar huis.Ze gaat de deur uit niet zo als anders.Het horloge maakt Christel niets uit wat voor een prijs kaartje er ook aan gehangen had.Ze vind het alleen maar raar als je iets krijgt en je moet het terug geven.Het bleef een tijdje stil.En dan beld Eefje en zegt dat haar dochter het horloge niet meer terug wil.En verteld ook dat ze naar de juwelier was gegaan om te vragen wat het horloge koste, die had het aan alle kanten bekeken , en had gezegd het is een nepper,er zou bijna geen verschil te zien zijn  voor een gewone klant.Toen het gesprek af gelopen was heeft Christel er hartelijk om gelachen.De vriendschap had er een deuk van op gelopen.En is als een kaars uit gegaan.

Christiene Düthler©

donderdag 27 september 2012

Paddenstoelen.

                                                            Paddenstoelen.

                                                Tussen het groen en de bomen
                                                schieten paddenstoelen als
                                                vliegenzwammen uit de grond
                                                ze staan in een kringetje.
                                                Fluisterend wij zijn niet te eten.
                                                Een herfstpalet aan kleuren
                                                nodigt mensen uit.
                                                Stemmen galmen door het bos
                                                zijn die te eten.

                                                De rust is verstoort.
                                                Paddenstoelen staan in een kringetje
                                                mensen wijzen naar de vliegenzwammen
                                                wat zijn ze mooi en lopen door.
                                                Een zucht van verlichting
                                                geen steeltje gebroken,
                                                dan is het weer stil in het bos
                                                hoog boven in de bomen fluiten
                                                de vogels als boswachters
                                                houden ze de wacht.

                                                   Christiene Düthler ©

woensdag 26 september 2012

Een onder onsje.


                                                           Christiene Düthler©

                                                             Een onder onsje.

                                                           Geschilderd op doek.

                                                                    40 x 40.

                                                                     

donderdag 20 september 2012

Japanse geisha.



                                                          Christiene Düthler ©.

                                                            Japanse Geisha.

                                                          geschilderd op papier.

                                                            36 x 52 cm.

                                                          Christiene Düthler©

                                                              Kuifje en Bobby.

                                                             Geschilderd op doek.

                                                                      50x60.

                                                               De geisha is naar Kris

                                                       En Kuifje en Bobby  hangt bij Geert.
                                                                             ........


maandag 17 september 2012

Dromen.


                                                            Christiene Düthler. ©.
                                                      
                                                                                                                                                                                                                    
                                                                      Dromen.
                      
                                                          Durf je droom te dromen
                                                          vaar je droom achter na.
                                                          Zij neemt afscheid van
                                                          haar grote liefde.
                                                          Wacht niet als een zeepbel
                                                          want die spat uit elkaar.
                                                          Durf te dromen
                                                          vaar je droom achter na
                                                          ik kom je halen.
                                                          En wij maken samen
                                                          onze droom waar.

                                                          Christiene Düthler ©.



donderdag 13 september 2012

Appel drama...........3


                                                             Christiene Düthler©.

Ome jaap komt ook aan de keuken tafel zitten en zet de fruitschaal op tafel en gaat een appeltje schillen de kinderen kijken hun ogen uit tot een mooie lange schil op de tafel valt ze krijgen allemaal een appeltje ook Jan maar die lust geen appels en zegt netjes nee dank u wel Maar dan moet je niet bij ome Jaap zijn hij kijkt Jan aan en zegt Jan jij eet die appel op en nog een keer jij eet die appel op maar Jan lust echt geen appels,op eten die appel schreeuwt hij de kinderen en tante Nettie zitten geschrokken aan tafel zo,n volwassen man tegen zo,n jongetje de spanning is om te snijden Basje begrijpt niet wat er aan de hand is wel dat ome Jaap tegen Jan aan het schreeuwen is en daar kan Basje echt niet tegen.Tineke houd zich goed ze kan wel huilen als hij haar broertje maar niet slaat.De man word steeds kwaaier tante Nettie probeert de zaak nog te sussen en zegt Jan eet het appeltje maar op het kon niet uit blijven ome Jaap haalt uit naar Jan en slaat de appel recht in Jan zijn gezicht als of hij de appel naar binnen wil slaan en geeft hem nog een dreun.Aan gedaan zitten de kinderen  en tante aan de tafel.Hoe kom je er bij een kind  te slaan  en dan nog wel een logeetje de kinderen aan de tafel hadden niets meer te missen de stemming was zwaar verziekt.Ome Jaap had zich uit de voeten gemaakt die konden nu wel missen als kiespijn hij had tante in een lastig pakket gebracht.Dit is heel naar dit had nooit mogen gebeuren.Het is laat de kinderen moeten naar bed kom zegt tante we gaan slapen.Wie kan er nu nog slapen.Jan is zwaar onder de indruk van wat hem is over komen en Basje had het ook gezien dat broertje geslagen werd. Tante brengt de kinderen naar hun kamertje ze komt armen te kort om te knuffelen ook haar eigen kinderen waren uit hun doen dat hun papa Jan geslagen had en Jan had niks gedaan.Ankie en Tineke gingen ook naar bed Ankie troost haar vriendinnetje en zei dat had mijn papa nooit mogen doen.Tante Nettie komt ook nog even troosten en knuffelen zij was er helemaal stuk van.Tineke had nog graag even naar haar broertjes gegaan maar durfde niet uit haar bed te komen.Uit eindelijk zijn de kinderen  slaap gevallen.De Laatste dag  breekt aan er hangt een gespannen sfeer ome Jaap is nergens te bekennen en dat is maar goed ook.Tante Nettie probeerde er nog iets van te maken maar na zo iets heftigs  daar stap je niet zo maar over heen.Jan ,Basje en Tineke zochten hun spulletjes bij elkaar en niet veel later waren daar papa en mama ze vliegen hun ouders in de armen.Tante Nettie verteld in het kort dat het niet gegaan is als het zou moeten gaan ja zegt papa en mama hier is het laatste woord nog niet over gesproken dat doen we zonder kinderen.De kinderen nemen afscheid van elkaar en van tante Nettie .
Eindelijk naar huis.

                                                   Christiene Düthler.©

einde.

woensdag 12 september 2012

Het Appel drama.......2

Heel even staat Basje bedremmeld te kijken en pakt dan een bouw steen en gooit die richting Thijs maar de blok vliegt Thijs voorbij en vliegt tegen het hoofd van Tineke en dat was echt niet Basje zijn bedoeling want  zusje Tineke was alles voor Basje.Naar een hoop herrie en geschreeuw vliegt Tante naar buiten en wil weten wat er aan de hand is.Thijs heeft natuurlijk niks gedaan en weet van niks en geeft Basje de schuld.Basje is een jongetje met een verstandelijke handicap en begrijpt op dat moment niet wat er aan de hand is.Thijs had had Basje uit de tent gelokt en wist heel goed dat je dat niet moet doen maar heeft daar plezier in.Tante zegt laat eens zien Tineke ze maakte een doekje nat drukt het tegen haar  hoofd aan en zegt is het zo beter en weg met de traantjes ga maar weer fijn spelen.Tineke hield Basje nog even in de gaten ze wist zeker dat Basje er niets aan kon doen en zijn schuld niet was.En zo gaat een lange speeldag voorbij.Tante komt naar buiten en zegt ruim het speelgoed maar op voor de bui los barst en helpt een handje mee.Kom jongens net op tijd de eerste druppels kletsen al tegen  de ramen.Tante Nettie gaat  de keuken in aan de slag met de potten en pannen want het eten moet klaar zijn voor Ome Jaap thuis komt.De bui barst nu echt los.Intussen word de tafel gedekt ome Jaap komt binnen  ze gaan aan tafel het eten word op geschept er heerst een gezellige sfeer en tante heeft lekker gekookt.Als iedereen klaar is met eten zegt tante gaan jullie  maar even spelen dan doe ik de afwas en gaan we straks in bad.Er was een aan bouw aan het huis gemaakt dat is ons badhuis zei tante Nettie.Na de afwas gaan ze om beurten in bad tante sopte je in van kop tot teen en dan hop de teil in dat vonden de logeetjes niks dat waren ze niet gewend dat een vreemde je in bad doet.Intussen heeft tante alle kinderen  gewassen.En mogen ze nog even aan de grote tafel zitten in de keuken ome Jaap komt ook aan de keuken tafel zitten.

                                                            Christiene Düthler©
2....
Word vervolgd .

Waar gebeurd

Jaren vijftig verhaal.


dinsdag 11 september 2012

Het appel drama.........1

Het appel drama.

Een gezin vader moeder drie zoons en een dochter woonde in een dorp.Papa en mama hadden  het plan een  lang weekend naar Duitsland te gaan .De kinderen kunnen niet mee dat wordt uit logeren.Dit keer is er gekozen voor tante Nettie en ome Jaap het zijn geen echte oom en tante maar kennisen.Het oudste broertje gaat ergens anders logeren.Tante Nettie en ome Jaap hebben zelf twee kinderen Ankie en Thijs.Het is vrijdag avond het logeer avontuur gaat beginnen.Bas ,Jan en Tineke vinden het best spannend Tineke houd niet van logeren maar nu waren haar broertjes er bij dus dat moet gaan lukken.Tante Nettie en Ankie laten de kinderen zien waar ze komen te slapen.Tineke  gaat bij Ankie op de kamer de jongens bij Thijs op de kamer.Tante schenkt nog wat te drinken in en dan is het echt bed tijd de vriendinnetjes hebben de grootste pret,al giebelend vallen ze in slaap en bij de jongens is het nu ook muis stil.Het eerste nachtje is voorbij het is vroeg opstaan en wassen en aan kleden tijd voor het onbijt in de woonkeuken aan de grote tafel,tante Nettie is al flink in de weer  met de boterhammetjes te smeren met hagelslag en anderen zoetigheden tante Nettie doet haar best om alles zo gezellig mogelijk te maken naar het eten gaan de kinderen buiten spelen.Basje heeft zijn bouw stenen mee genomen en speelt alleen en heeft niemand nodig hij vermaakt  zich opperbest.Jan en Thijs ,Tineke en Ankie konden het goed met elkaar vinden ze doen allerlei spelletjes en hebben de grootste pret samen.Basje is een huisje aan het bouwen Thijs kijkt met een schuine blik  en ziet dat het mooi wordt en begint Basje te treiteren Tineke en Jan hadden al gezegd Thijs hou daar mee op maar Thijs gaat er gewoon mee door het lijkt wel of Thijs geen oren heeft.Tineke  weet dat Basje heel boos kan worden.En dan stort het huisje in en je ziet aan Thijs zijn gezicht dat hij hier plezier in heeft dit was zijn doel.

                                                         Christiene Düthler ©

word vervolgd.....1

waar gebeurd....

Jaren vijftig verhaal.

vrijdag 7 september 2012

Sterretjes.


                                                             Christiene Düthler.©.

                                                                    Sterretjes.
                                                  Een klein jongetje kan niet slapen,
                                                  nog een verhaaltje en een kus van mama.
                                                  De deur blijft op een kier
                                                  een streepje licht valt naar binnen.

                                                  Een klein jongetje kan niet slapen,
                                                  en denkt aan zijn papa en loopt op
                                                  zijn blote voetjes naar het raam.
                                                  En kijkt naar de sterretjes.

                                                   En met een trillend stemmetje zegt 
                                                   hij heel zacht,Papa zie jij mij.
                                                   In het licht van de maan
                                                   schittert een traantje.
                                                   Papa ik ga nou slapen.

                                                   Het kleine jongetje kijkt nog een keer
                                                   naar de sterretjes,
                                                   en doet zijn gordijntjes dicht.
                                                   Zijn oogjes worden zwaar
                                                   en droomt van zijn papa die zegt.
                                                   Lieve jongen ik houd nog steeds van jou.

                                                            Christiene Düthler ©.





maandag 3 september 2012

Nieuwe schoenen.....3


                                                            Christiene Düthler ©


                                                             Nieuwe schoenen.

En nog een beetje harder ze gaat de bocht  door en dan , ze weet niet wat er gebeurd de trappers gaan niet meer rond ze trapt nog een keer de trappers gaan  echt niet meer rond en nog maar een keer er zit geen beweging meer in.Ze weet zich geen raad de fiets rijd nog steeds en heeft nog steeds vaart maar niet lang meer en wat dan ? het angst zweet breekt haar uit,Mariska kijkt naar beneden haar veter zit tussen de ketting trappen heeft geen zin. het gaat gewoon niet.Ze probeert haar voet om hoog te doen maar er zit geen beweging  in de fiets gaat steeds langzamer ze kan zich ook laten vallen dan ligt ze op de grond ze moet er niet aan denken,ze beweegt zicht heen en weer met de hoop dat het helpt de fiets gaat nog langzamer.In de bocht staat een huisje met een dikke heg voor het tuintje,alle gedachten schieten door haar hoofd ze denkt hard op nog een stukje en nog een stukje,het lijkt dat ze het gaat halen maar haar veter zit nog steeds vast, en dan is ze bij de heg het had geen seconde langer moeten duren ze laat zich met fiets en al in de heg vallen en terwijl ze in de prik heg hangt met fiets en al hoopt ze dat er iemand langs komt die haar uit haar benarde positie kan halen, terwijl ze haar voet nog een keer beweegt gebeurd er een groot wonder de veter schiet tussen de keting uit ze is er helemaal beduust van,van haar geluks gevoel is weinig over.Ze bukt zich en knoopt de veter vast en stopt de uiteinde er goed tussen.Dat gebeurd mij nooit meer denkt ze.Ze kijkt nog een keer naar de schoen doos achter op haar fiets.En nu snel naar huis.Thuis aan gekomen zegt moeder wat zie er mooi uit dat heeft ze vandaag vaker gehoord en hoe was je middag vraagt moeder?Mariska zet de schoen doos op tafel pakt de deksel van de doos zo zegt moeder nieuwe schoenen terwijl moeder de nieuwe schoenen bewonderd verteld Mariska van haar schoenveter drama.

                                                 Christiene Düthler©.

3....Einde.

zondag 2 september 2012

Nieuwe schoenen........2


                                                           Christiene Düthler ©.

Mariska is haar bloemen krans al vergeten de boer stopt,achter op de aanhangwagen staat een hond die kijkt al net zo verbaast als zijn baas,zo zegt de boer je lijkt wel een bloemen koningin.Mariska denkt hoe krijgt hij het verzonnen nog een fijne dag zegt hij met een grijns op zijn gezicht en rijd verder.Ze pakt haar boek en gaat lezen.Ze heeft er een lange tijd gezeten, ze kijkt verschrikt op haar horloge en denkt het word tijd dat ik weer eens terug ga.Ze fietst weer langs de koeien en paarden en roept tot een volgende keer, het blijft stil nog niet eens een boe terug.Ze fietst het dorp weer in.En de eerste winkel is de schoenen winkel ze had er niet meer aan gedacht ja wat nou? ze kan wel dromen wat er in de etalage staat een stemmetje zegt door fietsen.Mariska wil niet horen en ze stopt,ze denkt alleen maar kijken,ze zet haar fiets neer en loopt naar de etalage.En daar staat ze nog net niet met haar neus tegen het raam.En ze staan er nog en wat zijn ze mooi, ze is er niet op gekleed een spijker broek en hoge veter schoenen.Ze loopt naar haar fiets en zet hem op slot.En loopt naar de winkel deur, er komt een mevrouw  naar buiten die houd voor haar de deur open en kijkt met verbaasde blik Mariska denkt is er iets te zien en gaat naar binnen.Wat zie je er mooi uit zegt Willie de winkel jufrouw.Mariska denkt nog al mooi een spijker broek met hoge schoenen,kom je kijken vraagt Willie, ja zegt Mariska Willie wist genoeg.Mariska loopt de winkel door terwijl ze de schoentjes allang heeft zien staan,heel even aarzelt ze en denkt ik ga naar huis, en dan stevent ze op de schoentjes af en vraagt heb je heb je die ook in maat zesendertig? Willie  zegt even achter kijken en komt even later terug met een doos dit zijn de laatste in maat zesendertig wil je ze passen, ze doet haar schoenen en sokken uit,en zegt  verontschuldigend ik was het niet van plan Willie glimlacht ze kent Mariska en geeft haar een panty kousje voor het passen van de schoenen.Ze rolt haar broekspijpen omhoog en doet het elagante schoentje aan en gaat voor de spiegel staan en ziet dat ze de bloemenkrans nog op heeft en kijkt naar beneden naar de schoenen een mooi schoentje zegt Willie voor onder een rokje of jurkje.Mariska vind ze prachtig en gaat weer zitten en zegt ja ik neem ze,Willie zegt oké en doet ze in de doos Mariska rekent af, veel plezier er mee zegt Willie en tot ziens.De doos gaat onder de snelbinders, en nu naar huis ze stapt op haar fiets met een over gelukkig gevoel en denkt aan haar schoentjes.Ze fietst steeds sneller en heeft er de vaart goed in zitten en fietst en enkele mensen voorbij die glimlachen bij het zien van de bloemenkrans, en denken zo,n grote meid.Ze trapt nog harder en komt richtig huis.

Christiene Düthler©.

2....
word vervolgd.

zaterdag 1 september 2012

Nieuwe schoenen........1


                                                          Christiene Düthler ©.


                                                         Nieuwe schoenen.

Mariska is een jonge vrouw ze woont met haar ouders in een klein dorp dat nog landelijke rust uit straalt.Met wat kleine winkeltjes,een bakker een  slager en een kruidenier en een schoenen zaak.Mariska heeft een hobby ze is gek van schoenen en het liefst met hoge hakken.Als Mariska haar kast open doet kijk ze vol trots naar al die paren rood bruin en zwart je kunt het zo gek niet bedenken ze bukt zich,en neemt een paar schoenen in haar hand mooi wit met een open werkje het lijkt net kant ze zet ze terug en pakt een paar stoere hoge veter schoenen.Ze trekt haar spijker broek aan en stapt in de hoge schoenen en vetert ze dicht.Ze heeft vandaag een vrije dag ze pakt haar tas en gaat naar beneden.Haar moeder is druk bezig en kijkt op ze glimlacht,zo jij ziet er sportief uit. Ze pakt haar fiets moeder komt met lekkers naar buiten en wat drinken voor onderweg ze doet het in de fietstas, moeder zwaait haar uit.Ze fietst de dorpstraat uit heerlijk op haar gemak.Ze hoort haar naam noemen het is de over buurvrouw.Ze komt langs de schoenen winkel,ze wil door fietsen ze kijkt richting etalage een stemmetje in haar zegt door fietsen.Ja maar kijken mag toch wel denkt ze en ja hoor ze steekt over en zet haar fiets op de standaard en loopt naar de etalage achter het raam staan dames schoenen.De etalage ruit is net een spiegel ze heeft haar neus  bijna tegen het glas mooi staan de schoentjes uit gestald sjiek platte en hoge hakken en naald hakken.En hoog op een glazen plaat zwarte suéde schoentjes met open hiel.In gedachten ziet zij zich er al op lopen, ze ziet iets bewegen binnen het is Willie de winkel jufrouw ze zwaait en loopt terug naar haar fiets.Willie weet dat Mariska een grote hobby heeft, en dat zijn schoenen.Ze stapt op haar fiets en rijd langzaam het dorp uit en komt bij een kronkel pad dat tussen de weilanden door loopt, in de wei staan koeien ze stapt af en loopt tot aan de draad het lijkt of de koeien haar kennen.Ze praat tegen ze, een eindje verder staan de paarden in de wei.Mariska geniet ze fietst  nog een stukje verder wat is het hier mooi,langs de kant groeien veldbloemen,korenbloemen margrietjes boterbloempjes wat een mooie kleuren.Ze stopt en zet haar fiets tegen een boom, ze loopt naar de slootkant en plukt een bosje bloemen en gaat op een bankje zitten.Ze pakt de bloemen en als een klein meisje vlecht ze een bloemen krans van korenbloemen margrietjes en boterbloemen,ze pakt een elastiekje uit haar tas en maakt de uit einde aan elkaar ze vergeet de wereld om haar heen.Ze pakt haar makeup tasje voor het spiegeltje en kijkt naar de bloemenkrans en denkt wat mooi.Ze pakt haar tas uit en neemt een slok van de limonade en hapt in een lekkere koek.In de verte komt een boer met zijn traktor aan gereden.

Christiene Düthler ©
          1.

Word vervolgd.