zaterdag 10 augustus 2013

Monnie de poes ....3



                                                      Christiene Düthler ©

Mieke was het minste poesje uit het nestje, mama had al gezegd
laat Mieke maar bij haar mama blijven. De poes van twee deuren verder
was een mooie een mollige kat geworden .Mieke was klein en mager en
het lijkt of ze steeds dunner word. s,morgens aan het onbijt zei
moeder het gaat volgens mij niet goed met Mieke. mama zei dat niet
voor niets dat voelde Tineke en haar broertjes ook wel. Tineke denkt
als Mieke nou maar niet dood gaat .De kinderen gaan naar school
Tineke geeft Mieke nog een aai over haar kopje en van binnen denkt ze
Mieke gaat gaat dood  ze word misselijk van haar eigen gedachten. Ze
fluistert  dicht bij haar oortje Mieke tot straks, ze loopt naar
buiten naar de schuur en pakt haar fiets en fietst naar school, tijdens
de lessen  dwalen haar gedachten af hoe leuk was dat dat Monnie de
haar poesjes in de poppenwagen waren geboren en dat ze  een jong
poesje mochten houden. Tineke denkt zou mama dat toen al gezien
hebben. Hoe zou het nu met Mieke zijn ? Tineke word er verdrietig van
De  lange schooldag is om, Tineke fietst naar huis ze kon nergens meer
aan denken. Vlug met de fiets achterom. en naar binnen ,en
hoe is het gegaan  zegt mama goed hoor zei Tineke ze
wil gewoon vrolijk doen, moeder schenkt  thee in en Tineke speurt
rond of ze Mieke ziet gelukkig ze ligt in haar mandje .Ze gaat naar
haar vriendinnetje van twee deuren verder. Een lange
dag is voorbij gekropen  het is avond en tijd om naar bed te gaan.Voor
Tineke naar boven gaat loopt ze nog even naar het mandje waar Mieke in
ligt Mieke tilt haar kopje op en kijkt naar Tineke of ze zeggen wil
ben maar niet verdrietig hoor ze aait het poesje  en zegt tot morgen
Mieke. Tineke ligt in haar bed en denkt aan Mieke als ze maar niet
dood gaat en met die gedachten valt ze in slaap .De morgen is aan
gebroken Tineke trekt de gordijnen open en het zonnetje schijnt naar
binnen. De eerste gedachte die Tineke heeft is poesje Mieke .Ze gaat
zich wassen en aan kleden alles gaat langzamer als anders ze gaat naar
beneden moeder zit met de broertjes aan de ontbijttafel vader is al
naar het werk het is stil moeder zegt weinig .Naar het ontbijt gaan de
broertjes naar school. Tineke treuzelt nog wat rond ze ziet Monnie die
ligt lekker te slapen maar waar is Mieke niet in de kamer en niet in
de keuken.. Tineke krijgt een naar gevoel. Ze trekt haar jas aan en
loopt naar de schuur en zet haar fiets klaar ze loopt terug naar
binnen ze komt de bij keuken een opslag plaats voor spulletjes en
achter in hangt een gordijn.Tineke denkt zou Mieke daar misschien
achter zijn het was een rare gedachte voorzichtig schuift ze het
gordijn wat op zij Tineke kan haar ogen niet geloven daar staat een
doos daar ligt Mieke in en Mieke is dood ze staat nog een tijdje te
kijken naar dat mooi lieve poesje. Mieke is echt dood ze buigt
zich voor over en zegt dag Mieke rust zacht, ze schuift het gordijn
dicht en gaat naar buiten .De tranen branden ik haar ogen,ze pakt haar
fiets en rijd naar school, de tranen rollen over haar gezicht ze kan
ze niet meer tegen houden ze huilt op de fiets bij school aan gekomen
veegt ze haar tranen weg niemand weet van haar verdriet. Na een lange
schooldag weer thuis gekomen zegt mama tegen Tineke en de broers
Mieke is dood mama had er ook moeite mee ,allemaal zijn ze stil en
verdrietig .Tineke zegt ik zal Mieke nooit vergeten ,.Monnie zit in de
vensterbank en heeft alleen maar oog voor de vogeltjes.

Christiene Duthler©

Einde verhaal

27 opmerkingen:

  1. hé get christiene, wat een naar einde,

    dieren vergeten en gaan gewoon door, die blijven niet stil staan hé.

    dikke knuffel

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een verdriet voor Tineke,
    wat een trieste afloop voor poesje Mieke.

    Maar voor jou vandaag een super fijne zondag Christiene.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan dit weer schitterend verhaal... Lieve Christiene, je bent een crack in het verzinnen van vertellingen én mooie illustraties, als je dat maar weet!
    Fijne zondag meid...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. het einde is niet zo leuk.....en zeker niet voor zo'n echte kattemie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Anna, wel triest maar zo gaat het wel eens in het leven...
    Ik wens jou een vrolijke zondag!!
    een
    groetje Christiene

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een triest maar ontroerend verhaaltje.
    Helaas geen happy end.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Tine,
    Helaas verloopt niet alles altijd naar wens in het leven. Vaak is de dood nabij en dat geldt ook voor de dieren. Jammer dat Mieke het verhaal niet heeft overleefd, maar toch blijft ze bij de familie in gedachten. Leuk geschreven verhaal, helaas niet met een gelukkige afloop. Alvast een leuk begin van de nieuwe week.
    Liefs, xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. spijtig dat het zo moet eindigen, wel weer heel mooi geschreven

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ach wat erg nu
    maar ja verhaaltjes hebben niet altijd een happy end jammer genoeg

    BeantwoordenVerwijderen
  10. *snik*

    aangrijpend geschreven, christiene!

    wat moet tineke zich verdrietig gevoeld hebben bij het overlijden van dit lieve, kleine poesje! :-((

    @ joepie, geen puntje meer teveel! ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  11. je verhaaltje is net als het leven....je hebt dat mooi geschreven.
    ps; je bent volgens mij een goed mens na het lezen van je reactie bij mij, ik geniet daar ook van!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. oooh niet leuk
    wat jammer toch
    had toch wel een mooi einde gehoopt :(

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hai Tineke,

    wat een verdrietig verhaal.
    Moest meteen aan een klein poesje denken, dat ik ook ooit eens in een doosje heb moeten stoppen.
    Gelukkig is het maar één keer gebeurd, maar ineens komt de herinnering weer terug...

    Dagdag...
    Liefs van Marlou

    .

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat jammer van poesje Mieke. Ik kon me helemaal voorstellen dat kleine Tineke op school aan niets anders meer kon denken.
    Wel een mooi verhaal van jou, Christiene, ondanks de triestigheid. Je hebt een blog als het leven: met een lach en een traan ;-)

    Vrolijke groetjes,
    Lilian

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Had heel wat bij te benen C,
    maar zoals in elk leven
    gaat het bij poesjes ook niet altijd van een leien dakje.
    Als kind ervaar je de dood heel diep,
    zelfs bij een kattejongske
    en zoiets vergeet men niet.
    Maar aan de andere kant is het een mooi verhaal, zo uit het leven gegrepen, menselijk en met begrip.
    De fraaie tekeningen maken het geheel mooi af.
    Liefs voor vandaag ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Had je een fijn weekend lieve Christiene? ik hoop het en ook dat jij nu aan een even fijne week begonnen bent!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hallo Tine,
    Ja, verhaaltjes eindigen niet altijd even leuk hé. De story van Monnie zal velen wel hebben doen terugdenken aan hun eigen kindertijd. Vroeger woonden naast ons boeren en hun kat had ook eens vele kleintjes geworpen. Tot grote ergenis van de boer trouwens. Die vond er niet beter op dan de jonge poesjes in de beerput te gooien, iets wat trouwens wel vaker gebeurde in die tijd. Gelukkig eindigt het verhaal iets serener.
    Liefs, xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Bedankt voor je lieve reactie al even lieve Christiene! En ga je er nu een fijne dag van maken? Doén!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hey Tineke,

    gauw weer iets vrolijks zetten...
    dit was eigenlijk wel heel verdrietig...

    Dagdag!
    X, Marlou

    .

    BeantwoordenVerwijderen
  20. *Oei best een zielig verhaal.
    Heb je nog meer verhalen?

    /Ik vond het leuk om te lezen en de tekeningen erbij ook heel leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Hallo Tineke,
    Vandaag was alweer zo een dagje waarvan je denkt, was het nu zomer of niet? Gelukkig is het slechts een korte werkweek en kan al eens gedacht worden om de komende dagen op een aangename manier door te brengen. Maak er alvast fijne dagen van hoor.
    Liefs, xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  22. vorige week is harley, het 18 jaar oude mini-siameesje van de kinderen, overleden. De enige die er blij om was dat is hun vogeltje. Die gaat nu ,na 'n jaar, voorzichtig weer fluiten.Dus was het katje de oorzaak,alhoewel je die nooit bij de vogel zag, misschien 'snachts.
    Mooi maar triest verhaal Christiene.
    Lieve groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  23. ik wens je een hele fijne gezellige zonnige dag

    BeantwoordenVerwijderen
  24. ik liep een beetje achter met je weblog christiene, maar ik heb je poezenverhaal in een keer uitgelezen. er komt veel in voor, vreugde om een nieuw poesje, emoties rond de bevalling en verdriet om het heengaan van een lief poesje. Tineke heeft veel meegemaakt, maar ze heeft gelukkig Monnie nog. Een lief verhaal en weer prachtige schilderijen!

    BeantwoordenVerwijderen