woensdag 27 augustus 2014

De verdwenen fiets......... 2




dinsdag 26 augustus 2014

De verdwenen fiets.....1

                                                       De verdwenen fiets.
Ze woonde in een dorpje,Tineke en haar papa en mama en broertjes.Er is een school en een zwembad waar alle vriendjes en  vriendinnetjes naar toe gaan.Het is woensdag een snik hete dag,de kinderen zijn naar school maar mama weet nu al waar de kinderen van middag naar toe gaan.En eindelijk is het dan zo ver,de school bel gaat het is twaalf uur de kinderen vliegen de klas uit naar buiten,ze wachten buiten op elkaar,Jan,Remie en Tineke en de  kinderen van de dominee,Wies,Harry en Stieneke  ze spreken af hoe laat ze gaan zwemmen en lopen gezamenlijk naar huis.Ze komen bij huis aan en de kinderen van de Dominee lopen door, de dominee woont met zijn vrouw en zeven kinderen in de pastorie.En vraagt mama hoe was het op school de verhalen komen los, in tussen dekt mama de tafel,ze eten een boterham, en vraagt mama wat gaan jullie van middag doen, ze roepen in één koor zwemmen, mama moet er mee lachen ze wist het wel, het is vragen naar de bekende weg. De kinderen staan op van de tafel en zoeken de zwem spulletjes bij elkaar, ze krijgen nog  geld voor een ijsje en weg zijn ze ,mama roept pas goed op de kleintjes.En daar komen ook de kinderen van de dominee aan fietsen de jongste mogen achter op zitten ,Tineke en Stieneke het lijken wel zusjes maar zijn dikke vriendinnetjes.En daar gaan ze richting zwembad.Het is één rechte weg tussen de koeien en de korenvelden,het is druk allemaal fietsers richting zwembad, het zwembad gaat schuil achter de hoge bomen van het park en speeltuin.Een diepe droge sloot loopt langs het hekwerk,het staat vol met fietsen binnen het hek is de fietsenstalling maar zo  kost het geen geld.De kinderen komen bij het loket en laten hun zwemkaart zien en mogen door lopen het zwemfestijn kan beginnen.Een maal binnen uitkleden en de kleding af geven en zoeken dan een plaatsje met zicht op het water,ze rollen hun badlakens uit,Jan roept ik heb zin in een ijsje en de hele club vliegt er achter aan naar het snoepwinkeltje en daar staat al een flinke rij kinderen iedereen wil een ijsje,eindelijk zijn ze aan de beurt  er word flink gelikt het ijsje smelt snel en voor ze weer terug zijn,zijn is het ijsje op.Nu snel het water in ze hebben de grootste pret gaan kopje onder en doen tikkertje en gaan weer het water uit, en dan gaan  ze lang uit liggen in de zon,heerlijk op gewarmd gaan ze weer het water in, en dan vraagt Stieneke waar is Wies niemand had haar nog gemist, Wies had wel meer van die streken dat ze zonder iets te zeggen verdween, dan zat ze bij oudere jongens en meisje en haalde geintjes uit.Het is een heerlijk dag van water pret maar aan alles komt een eind. Remie als een van de oudste zegt  we moeten gaan willen we op tijd thuis zijn, en daar komt Wies aan lopen en roept het is de hoogste tijd om te gaan ze heeft een grijns op haar gezicht ze voerde iets in haar schild dat kun je zien.Ze zoeken de spulletjes weer bij elkaar en halen de kleding weer af bij de balie,en als iedereen weer aangekleed is gaan ze vrolijk richting uitgang en lopen langs de sloot waar de fietsen staan het is even zoeken,Jan roept hier staat mijn fiets Remie loopt ook die kant in,dat is raar zijn fiets stond naast die van Jan, Wies en Harry hebben ook hun fiets gevonden tussen al die fietsen, de kinderen hebben lol onder elkaar en kijken naar Remie,Wies roept met een raar onder toontje in haar stem, kun je je fiets niet vinden Remie,Remie roept terug dit vind ik niet leuk meer, kom zegt Wies we gaan anders zijn we te laat voor het eten, ik ga met Tineke en Remie mee zegt Stieneke ,daar gaan ze de vrienden en laten Remie staan en ook broer Jan stapt op en laat Remie en zijn zusje staan.Remie vertrouwd het niet het lijkt wel of ze iets in hun schild voeren.De twee jongste meisjes ze laten Remie niet alléén het was een aardig eindje lopen en erg warm.Remie denkt wat zal papa zeggen als ik zonder fiets thuis kom.Jan is thuis aan gekomen,papa vraagt waar zijn Tineke en Remie,Jan denkt had ik maar gewacht maar daar is het te laat voor,ja wat moet hij zeggen, Remie zijn fiets is weg, en nou moet hij lopend naar huis,hij had toch bij één van de anderen achter op de fiets kunnen gaan zitten, en jij laat je zusje en broer naar huis lopen, samen uit samen thuis, Jan zegt niets meer papa is woedend.

                                        Christiene Düthler©

Word vervolgd.
Jaren vijftig verhaal.

donderdag 21 augustus 2014

Chinese Magie.......dans.....


                                                      Christiene Düthler©



                                                     Christiene Düthler©

                                                   Chinese magie.......dans.

                                            Pentekening, schildering, 32 x 23.

                                           Inspiratie....de dansgroep.....Shen yun


Chinese magie.
China is een land van grote rijkdommen,dat gaat ook op voor de variëteit aan etnisch groeperingen- er zijn er behalve de  hoofdgroep van de Han maar liefst 55 van elk met de eigen tradities,talen,liedereen en dansen.
Shen Yun.

woensdag 13 augustus 2014

Heimwee....2

                                                                       Heimwee.
Er gaan een paar weken over  heen dat tante Olinda is verhuist Tineke kan niet wachten en eindelijk de telefoon gaat ,Olinda is klaar met haar huis en vraagt of Tineke de andere week komt logeren en is dan ook nog eens jarig.En dan is het eindelijk zo ver ze heeft een klein koffertje in gepakt en ook haar popje Stientje gaat mee,papa en mama brengen haar weg.Ze stoppen voor een niet zo groot huis met een kleine tuin, Tineke belt aan de deur zwaaid open het is een aller  hartelijks ontvangst Olinda neemt Tineke in haar armen,en zegt ik ben blij dat ik je zie ik heb je zo gemist,ze gaan naar binnen en Olinda schenkt thee en verteld  hoe het is gegaan ,ze kijkt Tineke aan en zegt  de konijntjes zijn ook verhuist naar heel lieve mensen, Tineke zegt niets ze moet even slikken ze wil niet huilen.Na de thee krijgen Tineke en haar papa en mama een rondgang door het huis het ziet er fris en vriendelijk uit, dit is jou kamertje zegt Olinda zet je koffertje hier maar neer en  gaan weer naar beneden.En dan is het zo ver Tineke is wel gespannen maar houd zich goed nog een knuffel en een kusje en daar gaan ze samen zwaaien ze papa en mama uit.Het is weer van ouds gezellig ze doen leuke dingen alles gaat goed.De andere dag is Olinda jarig ,en Tineke mag haar helpen met van alles en nog wat.Er komen ook gasten waar onder papa en mama, in het begin leek het Tineke wel leuk maar hoe dichter dat het bij komt hoe akeliger dat ze het vind,kwamen ze maar niet.Maar dan is het zo ver de eerste gasten komen binnen,Tante Olinda straalt en ziet er heel mooi uit, ze neemt kadootjes in ontvangst en zet de bloemen in het  water.En dan gaat de bel en komen papa en mama binnen,Tineke is toch wel blij heel even denkt ze waren ze er maar niet.Olinda laat de gasten het huis zien.Eigenlijk is het best gezellig de gasten zitten in een kring allemaal grote mensen en één klein meisje,er word gezellig gepraat en gelachen,Tineke zit naast tante Olinda niemand heeft in de gate dat de spanning Tineke te veel word,Tante Olinda is druk en praat met handen en voeten  haar Franse accent klinkt er boven uit.Ze geeft Tineke een goed bedoeld klapje op haar knie en dat is de druppel die de emmer doet overlopen.Tineke begint te huilen  het word stil en iedereen kijkt haar kant op en begrijpen de tranen niet.De eerste gasten staan op het is al laat, ook papa en mama staan op om te vertrekken  maar eerst een woord van troost,ga maar lekker slapen zegt mama en weet dat Tineke zo graag wou logeren bij Olinda,als het niet gaat belt tante mij wel even en komt Remie jou halen.Maar naar zo,n heftige avond is Tineke toch in slaap gevallen.De andere morgen zitten ze gezellig aan het onbijt,ze hebben nog geen echt plan van wat ze zullen gaan doen.In de loop van de ochtend gaat de bel tante staat op en doet open, en dan staat de grote broer van Tineke in eens in de kamer,Tineke schrikt ze is blij en niet blij het ging goed,Remie zegt mama heeft gevraagd of ik even wou kijken hoe het gaat anders breng je haar maar  mee naar huis,het was goed bedoeld.Ze moet nu een keuze maken, dat is erg moeilijkvoor zo,n klein meisje blijven of naar huis,was Remie maar niet gekomen dan was het haar misschien gelukt,het is niet leuk voor tante Olinda die een beetje beduust kijkt.
Maar toch gaat ze met Remie naar huis, en zo komt er een snel eind aan de logeer partij.

                                                  Christiene Düthler©
Uit de serie uit logeren.
Jaren vijftig
verhaal.

dinsdag 12 augustus 2014

Heimwee.....1

                                                     Christiene Düthler©




zondag 3 augustus 2014

Vlinder.....

                                           Christiene Düthler©

                                         Op doek geschilderd 30 x 40

                                         Eén klik voor groter kijken.
 

                                                     Vlinder.

                                    Verdrietig en alléén haar liefste is heen gegaan
                                    zwaar was die tijd, een verloren strijd
                                    woorden komen en gaan
                                    haar lief een herinnering die blijft
                                    gedachten dwalen af
                                    maar de tijd van gelukkig zijn
                                    en vlinders in de buik is voorbij.

                                   Ze hoort nog de woorden die hij zei
                                   ik kom terug als vlinder
                                   en laat jou zien dat jij de liefste
                                   was voor mij.
                                   Zittend op een bankje in de zon
                                   een vlinder daalt neer op haar schouder.

                                   Ze heeft maar één gedachte mijn lief
                                   met tranen in haar ogen fluisterd ze
                                   bedankt dat je hier wil zijn
                                   je hebt een plaatsje diep in mijn hart
                                   voor mij blijf je de aller liefste
                                   en voor altijd in mijn gedachte.

                                   Christiene Düthler©