Mijn vriendin Marléne bracht van het uit eten een steen voor mij
mee die daar in de vensterbank lag,ze dacht aan mij en vroeg of ze er
hem mee mocht nemen,om dat haar vriendin het leuk vind stenen te
beschilderen,En zo werd deze steen zo heel gewoon en toch heel
bijzonder!
Een bijzondere herinnering aan mijn lieve vriendin Marléne
Christiene Düthler.
| |||
| |||
Verlies.
Vriendschap.
Jij was oprecht en eerlijk
jou woorden blijven en hangen
je maakte soms de mensen
aan het schrikken,misschien
dachten zij het zelfde als jij
bang voor scheve gezichten
ze speelde mooi weer.
Maar jij zo als je was,recht door zee
zo blijf ik jou herinneren.
Er bleef je niets bespaart
25 jaar kanker.....
25 jaar kanker.....
Je hebt zo veel mee gemaakt
maar nooit geklaagd.
Je overleefde je man en niet veel
later je moeder.
Bewondering door vele.
Voor jou die zei ik moet door
Je haalde alles uit het leven
zo goed en zo kwaad als het kon
genieten vakantie de vitamine
van haar leven
uit eten met vriendinnen.
Met lood in de schoenen wetend
hoe zwaar het was voor haar
sprak jij warme woorden
voor je vriendinnen als soort van troost
je zei het gaat niet lang meer duren
ik ben op.
Marléne word op genomen
beld voor het laatst haar vriendinnen
heel zachtjes heel kort
ze hebben mij verlegd naar het kamertje............
Geen telefoon,geen lieve stem
het blijft dood stil.
Marléne........... haar laatste reis.
woorden schieten te kort
