donderdag 13 december 2012
Vakantie droom.
Christiene Düthler©
Vakantie droom.
Geen gezeul met koffers
een kamer in je eigen huis.
Koud en warm stromend water.
Muziek klinkt in de verte
het weer doet wat het zegt.
Een ontbijtje een volkoren broodje
een eitje een kopje kruiden thee.
Het bad loopt over van verbeelding
Alleen haar hooft in de wolken
in een schuimend bad.
Ziet dingen waar anderen
van dromen.
Er klinkt geratel van de wekker
een te korte droom vakantie
eindigt in het water.
Christiene Düthler©
zondag 9 december 2012
Poppen kinderen in klederdracht.
Pentekening 29x20.
Poppen kinderen in klederdracht.
Een klik op afbeelding
voor groter kijken.
donderdag 6 december 2012
Sneeuwman.
Christiene Düthler©
Op doek geschilderd.
20 x 20.
Sneeuwman.
Sneeuwvlokjes dwarrelen naar benee
en vormen een witte deken.
Waar kinderen glijden met hun slee.
Sneeuw ballen vliegen door de lucht
Kinder stemmen klinken door
in de winter tuin.
Kinderen met rode wangen
hollen achter de sneeuwbal aan
en word groter en groter
heel even blijven ze staan.
en steken een wortel neus
en kolen ogen.
En zette een zwarte hoed op zijn bol.
En met een oude bezem
de sneeuwman is geboren.
Kinderen dansen blij in de sneeuw
voor hoe lang zal hij blijven.
Koning winter is het zwijgen
op gelegd heeft niets te missen
zijn lippen stijf bevroren blijven
op elkaar.
Christiene Düthler©
zondag 2 december 2012
maandag 26 november 2012
woensdag 21 november 2012
dinsdag 20 november 2012
Schilderen en illustratie.....
Wat bijzonder dat je met deze Award
aan mij hebt gedacht.
Ook fijn dat je mijn schilderwerken en illustratie mooi vind.
je zegt dat ik hem verdiend heb............ klinkt mooi!!
Aritha hartelijk dank daar voor.
Christiene.
http://arithavermeulen.blogspot.nl
woensdag 7 november 2012
Beagles in Engels landschap.
Christiene Düthler©
Beagles in Engels landschap.
50x60cm.
Geschilderd op doek.
één klik op afbeelding voor groter.
maandag 5 november 2012
Als sterren aan de hemel.
Christiene Düthler.©
Zon en maan.
Op doek geschilderd
50 x 60 cm.
Als sterren aan de hemel.
Eenzaam wandelend op de aardbol.
Je kijkt naar boven een lucht met sterren
je geeft ze een naam het zijn er meer
dan je op een hand kunt tellen.
En vleit je neer op een bank
kijkend naar het licht van de maan.
En ziet gezichten passend bij de
sterren hier ver vandaan.
Verdrietig blijf je achter
langzaam gaat de nacht voorbij.
Er vallen druppels het voelt als tranen.
Donkere wolken trekken over
de zon komt door en droogt je tranen.
Een regenboog verschijnt
en brengt kleur in je leven.
De sterren wensen je veel licht.
De zon is jou niet vergeten
en straalt warmte op jou gezicht
Christiene Düthler ©
donderdag 1 november 2012
Wat wil je later worden.
Christiene Düthler.©
Wat wil je later worden.
In het dorp staat een oud huis het is in gebruik als school,boven is een les lokaal zo groot als een huis kamer.In die ruimte zitten zes klassen dus veel broertjes en zusjes en vriendjes en vriendinnetjes.Haast niet denkbaar dat een meester voor zes klassen nou ja klasjes staat te gek voor woorden.De meester moet les geven aan klas één die moesten nog leren lezen schrijven en rekenen.Maar hij had nog vijf klassen.Het was geen doen voor de man er zou een juffrouw bij komen en die kreeg de klassen één tot en met drie.Op het schoolplein was een nood lokaal neer gezet.De grote dag was aan gebroken de kinderen gingen de nieuwe school binnen.De stoeltjes werden in een kring gezet en de kinderen gingen zitten en wachten vol spanning af,de deur gaat op en de meester komt binnen met de nieuwe juffrouw.De meester zegt dit is jullie nieuwe juffrouw hij wenst haar het aller beste en gaat terug naar zijn kinderen.De juffrouw kijkt het kringetje rond en zegt ik ben juffrouw Dea.Ze geeft de kinderen een hand en om beurten noemen de kinderen hun naam.Ze pakt haar tas op en pakt er een pak schriften uit en zegt jullie krijgen allemaal een schriftje van mij met een tekening,ze stelt de vraag wat wil je later worden? er werd flink heen en weer gepraat door de kinderen.Maar juffrouw Dea gaat op het rijtje af en zegt niet allemaal tegelijk, en het word stil in de klas juffrouw Dea had het goed in de hand,Hansje wat wil jij later worden?brandweer man dat is mooi werk zegt ze en schrijft het op een papiertje Hansje word brandweer man.En jij Wim ik word bakker,o dat is ook mooi maar dan moet je s,morgen heel vroeg op en jij Liesje ik word verpleegster en dan ga je alle zieke mensen beter maken dat is goed werk,en jij bram ik word politie zo dan ga jij boeven vangen Bram lacht .En als laatste Tineke wat wil jij worden ?Tineke ze weet het zeker en zegt ik word later moeder,en hoe veel kindjes wil je daan ? twaalf,zo zegt juffrouw Dea dat is wel veel Tineke.Juffrouw Dea gaat weer voor de klas staan en zegt jullie krijgen allemaal jullie schriftje terug als ik de tekening klaar heb met wat jullie later willen worden.Maar dat zal nog wel even duren.Zo kinderen zet jullie stoeltjes maar op hun plaats dan gaan we beginnen met de les leg de leesboekje maar voor je.De eerste dag is goed verlopen de kinderen vinden juffrouw Dea heel aardig.Na een paar daagjes zegt de juffrouw morgen breng ik de schriftjes mee.De volgende dag komt juffrouw Dea de klas binnen goede morgen kinderen ze loopt naar de tafel en pakt de schriften uit haar tas.Om beurten noemt ze de namen op, lies de verpleegster o wat mooi dank u wel juffrouw .En dan eindelijk is Tineke aan de beurt, de juffrouw zegt de moeder van de twaalf kindjes,dit is jou schriftje dat is mooi.Juffrouw Dea had een moeder met twaalf kindertjes getekend.Tineke had niets meer te missen en keek aldoor naar het mooi plaatje.Zo zegt juffrouw iedereen heeft een schriftje gehad dan gaan we nu beginnen met de les.Klas één gaat schrijven en klas twee en drie gaan rekenen.Dit was voor juffrouw Dea ook een hele klus drie klassen te gelijk.Juffrouw Dea had de harten gewonnen,de kinderen hebben het idee dat ze een kadootje hebben gekregen.Juffrouw Dea heeft het goed aan gepakt bij haar kinderen kan ze niet meer stuk.
Christiene Düthler©
Jaren vijftig
verhaal.
zondag 28 oktober 2012
Papa,s autootje.
Christiene Düthler©.
Papa,s autootje.
Vader en moeder en vier kinderen wonen in een rustig dorp, met weinig auto,s en veel fietsen.Toen de kinderen klein waren gingen ze bij hun ouders op de fiets mee,toen ze groter werden kregen ze een eigen fiets.Het is zondag er is een uitstapje geplend voor de kinderen het lijkt het eind van de wereld Lommel en voor papa en mama inspanning om de boel bij elkaar te houden.Aan alles is gedacht,broodjes limonade een trommeltje met tomaatjes,ook de zwembroekjes gaan mee.En daar gaan ze allemaal op de fiets het is een flinke fietstocht maar eindelijk komen ze toch aan,een fijne dag zwemmen en pootjebaden ze verveelden zich geen moment,papa en mama zoeken een geschikt plekje voor de picknick mama spreid een kleed op de grond en pakt de mand met de broodjes en de limonade en het blikje waar de tomaatje in zitten ze doet het blik open en zegt we hebben geen tomaten het lijkt wel tomaten puree.Ze waren stuk gerammeld door het fietsen op de hobbelige paadjes.Naar de picknick gaan de kinderen de speeltuin in.Na een dag van spelen in en aan het water komt er toch een eind aan de pret,papa roept jongens we gaan in pakken we gaan naar huis.Alles wordt weer bij elkaar gezocht en daar gaan ze weer.Een heerlijke dag en die koste geen cent.Ze fietsen over de hobbelige paadjes achter elkaar aan Jan was wel wat gewend haantje de voorste hij fietst voor zijn zusje uit,en steekt netjes zijn hand uit naar rechts Tineke volgd en slaat ook rechts af Jan zet de sprint in en lacht kei hard om zijn geslaagde grap,ze hoefden niet recht af en Jan rijd weer aan top.En kijkt om met een glunderend gezicht Tineke was een beetje pissig het lukt Jan altijd weer.En dan zijn ze weer thuis en alles is goed gegaan maar papa vond het een hele onderneming met die slingerende kinderen op hun fietsjes.Papa droomde wel een hard op,hij zou wel een klein autootje willen hebben en soms komen dromen uit.En papa kocht een autootje een fiat topolino een schattig klein autootje de kinderen konden er net in zitten, en had een schuifdak.Papa voelden zich de koning te rijk in het dorp waren niet zo veel mensen met een auto papa was er dus ook heel zuinig op.Maar het gebeurde ook dat papa en mama wel eens weg waren en het leek Jan leuk om ook eens auto te rijden,
en vraagt Tineke wil jij een stukje mee rijden heel even denkt ze aan haar papa maar ze vind het ook wel reuze spannend ze stappen samen in en Jan start het is een korte weg ze staan in de achter tuin met daar achter een sloot zonder water maar met hoge brandnetels Jan geeft gas en daar gaan ze een korte rit.
Tineke knijpt haar handen in elkaar als Jan nu maar op tijd remt ze komen steeds dichter bij het huis haar hart bonst in haar keel en nog een stukje en het laatste stukje richting terras het loopt schuin naar beneden Tineke knijpt haar vingers fijn en ja Jan remt, maar te laat een klap boem pats boem en het autootje staat stil de tuindeuren zijn aan gort Jan kijkt naar Tineke vlug er uit Jan kijkt nog een keer om en zegt er zit een deuk in het autootje kom weg wezen ze rennen of hun leven er van af hangt zo hard.Tineke staat voor de sloot ze moet door de brandnetels ze heeft geen andere uitweg en Jan ziet ze al helemaal niet meer.Ze is op de helft en hoort haar vader roepen ze geeft geen antwoord ze loopt met haar blote benen en armen door de brandnetels en probeert haar armen hoog te houden in de lucht maar ze weet het zeker haar vader komt achter haar aan maar door de brandnetels??het was het één of het ander of een pakslaag rennen en niet meer om kijken.Het eind is in zicht ze klautert de sloot uit en loopt het boerenpad af tranen biggelen over haar gezicht haar armen en benen branden en staan vol bulten ja wat nu,dan maar naar huis veel erger kon het niet worden ze gaat naar binnen.Papa en mama zitten aan de tafel elkaar aankijkend zegt mama die hoef je geen straf meer te geven die heeft ze al gehad moet je die armen en benen zien één en al bult.En of ze een pakslaag gekregen zou hebben daar komt ze nooit achter en Jan weet nog niet wat hem te wachten staat.Maar welke straf erger is een pakslaag of de brandnetels dat blijft een vraag.
Christiene Düthler©.
Jaren vijftig
verhaal.
dinsdag 23 oktober 2012
woensdag 17 oktober 2012
Anders dan andere.
Christiene Düthler©
Anders dan andere.
Even van alles weg een wandeling in het groen
je loopt voorbij de laatste huizen
een deur slaat dicht,een vrouwen stem
roept ook aan de wandel.
Haar stappen hebben je in gehaald.
Ze kijkt je aan en zegt, mooi weer vandaag
je neemt haar op van kop tot teen
een jonge vrouw,of ze het weet
ze is anders dan andere.
Vragend het staat me niet,je weet
wat ze bedoeld ze draagt geen sokken
lange benen steken uit de hoge schoenen,
draagt een te korte rok die deint heftig
mee bij iedere stap.
Ze loopt mee in jou pas, ik draag geen sokken
geen echt gesprek maar korten zinnen.
Zo krijg je blaren,die heb ik al
nog een mooi dag dat is alles wat ze zegt
en versnelt haar pas.
Je volgt haar pad en kijkt naar de lange benen
in de hoge schoenen,zij is anders dan de andere
soms zijn mensen gewoon en niet aardig
zij is gewoon aardig en anders dan andere.
Ze wuift en verdwijnt in het groen..
Christiene Düthler ©.
zondag 14 oktober 2012
Ria s droom gedicht.
Christiene Düthler.©
Droomboot.
In de droomboot van Christien
heb ik veel moois gezien
glinsteren golven,huizen hoog
aan de hemel de regenboog
achter de horizon het licht
zacht scheen de zon op mijn gezicht.
Als sterren spreken konden
vroegen zij onomwonden
zie je het knipoogje,de hint?
voel me eventjes een kind
knipoog terug en vraag dan zacht
houdt het lampje aan vannacht
en alle nachten die nog komen
zo dat ik veilig weg kan dromen.
Ria©
Met dank aan Ria voor dit prachtige gedicht.
http://www.rias-weblog.nl
dinsdag 9 oktober 2012
zaterdag 6 oktober 2012
Droomreis.
Christiene Düthler ©
Droomreis.
Dobberen in een bootje
kijkend naar de wolken
het lijkt of ze mee gaan op reis.
Geen bagage alleen jij
die droomt van verre oorden.
kijkend door de spleetjes van je ogen
naar de blauwe lucht met
witte wolken
je ogen vallen dicht
je waant je ver van hier
ziet witte stranden
al is het niet van lange duur.
Golven klotsen tegen het bootje
je ontwaakt uit je droom.
Blauwe lucht en wolken
weer spiegelen een glinstering
als zilver in het water.
langzaam drijft jou droom naar boven.
Je weet het zeker
dromen worden soms waar.
Christiene Düthler©
De zeilen in de wind.
Op doek geschilderd.
50x60.
donderdag 4 oktober 2012
Roosje .
Christiene Düthler©
Roosje.
Een roosje in de knop.
Haar knopje springt open
ze is mooi
haar naam is roosje.
Sierlijk danst ze in de wind
toch niet zo sterk,
haar steeltje buigt wat krom
ze verliest wat blaadjes.
Een zuchtje haar steeltje knakt
haar kopje hangt verdrietig
scheef naar benee.
Een laatste zuchtje het
steeltje krakt.
Roosje zegt ik was hier
nog maar zo kort.
Christiene Düthler.©
zondag 30 september 2012
Eens gegeven blijft gegeven.
Christiene Düthler.©.
Het horloge.
Christel en Eefje zijn nichtjes en doen veel samen het zouden vriendinnen kunnen zijn,winkelen terrasjes dag tripjes koffie drinken noem maar op.Eefje zegt wel eens je zou mijn zusje kunnen zijn, nou dat wil wat zeggen nichtje zusje en vriendin het klinkt wel leuk want Christel heeft geen zusje.Eefje woonde op een flat alleen en er moest wel eens een spijker in de muur, dat zou haar nog wel lukken, maar er waren ook andere klussen dan was het wel gemakkelijk als er een man in de buurt is.Eefje belde Christel op of ze met Gerad thee komt drinken en of Gerad dan een schilderijtje op wil hangen.Wanneer,morgen middag oké.Gerad en Christel gingen de andere dag naar Eefje.Het was altijd wel wil je even dit of wil je even dat eenmaal aan gekomen ging Gerad met een aan het werk en terwijl Gerad aan het klussen is kunnen de dames bij babbelen geen onderwerp is te gek een kopje thee er bij en wat lekkers.Eefje doet een laadje open en komt met een horloge terug en laat het Christel zien en vraagt hoe vind je dit horloge.Ja wat moest Christel daar op zeggen, ja mooi maar niet voor mij.Eefje houd er van af te wisselen een anderen outfit een ander horloge.En wil het aan Gerad geven voor het klussen, wat raar een dames horloge voor een man,Eefje had het horloge van haar dochter gekregen en die had gedacht echt iets voor mijn moeder.Dochter Silvie wou het echt niet meer hebben,het was een kadootje van haar ex .Gerad had er echt niks mee maar Eefje houd aan , ja wat doe je dan, Christel doet het in haar tas, ze praaten nog wat na, de klussen zijn geklaard Gerad drinkt nog een kopje thee,en zegt dan we zullen maar weer eens op stappen.Ze nemen afscheid Eefje zegt we bellen nog.Thuis aan gekomen word het horloge nog eens bekeken en gaat dan de kast in.Misschien dat Christel het een keer gaat dragen.Na een paar dagen beld Eefje met de vraag heb je zin om mee te gaan winkelen.Dan kom ik je zo halen, en niet veel later vertrekken ze naar het Citty centrum.Winkelen is echt een hobby Eefje en Christel vinden het wel gezellig zo samen.Winkel in winkel uit schoenen passen en kleding en op tijd wat drinken,ze sjouwden wat af even tijd voor een kopje koffie en een appelpunt met een lekkere toef slagroom ,dat hebben ze wel verdiend.En dan kijken naar de shoppende mensen ook een leuke bezigheid .Ze waren weer een beetje uitgerust en gingen weer verder.Ze sjouwde nog even door maar naar verloop van tijd hadden ze er allebei genoeg van.Ze liepen langs de etalage, Eefje loopt voor op en kijkt in het voorbij lopen ook in de etalage, en zegt niets.Christel kijkt ook in de etalage en ze kijkt en ze kijkt en nog een keer en kan haar ogen niet geloven tussen al die mooie sieraden ligt het horloge dat ze van Eefje heeft gekregen met een prijs kaartje van 1500 gulden.Christel zegt Eefje moet je hier kijken daar ligt jou horloge heb je dat gezien? Eefje zeg met een effe gezicht ja hoor ik heb het gezien.Christel heeft het idee als ze niks gezegd had dat Eefje ook niks gezegd had.Intussen waren ze bij de auto aan gekomen en rijden naar huis.Eefje haar gezicht is rood en heeft vlekken en het eenige wat ze zegt ,ik wil het horloge terug hebben. Christel zegt je krijgt het niet terug en had er stiekum plezier in.Eefje sprak weinig tot niets op de terug rit.De auto stopte voor het huis van Christel, ze vraagt ga je nog even mee naar binnen.ja even dan.Ze ziet er echt niet goed uit,Gerad is thuis en vraagt was het gezellig? hij zag het rode hoofd van Eefje en vraagt is alles goed met jou ? wil je wat drinken ja dat wil ze wel.Eefje denkt Christel komt wel met het verhaal van het horloge op de proppen maar Christel zwijgt in alle talen.Dus Eefje verteld het zelf aan Gerad,Eefje loopt de kamer uit en gaat naar de wc.Gerad en Christel lijken elkaar aan,Christel kan er mee lachen maar hield zich in.Gerad zegt geef haar het horloge maar terug,Christel loopt naar de kast en pakt het horloge en legt het op de tafel.In tussen komt Eefje weer binnen ze is op haar kook punt Christel zegt Eefje het horloge ligt op tafel neem het maar mee,ze pakt het horloge en doet het in haar tas.En zegt dan ga ik maar naar huis.Ze gaat de deur uit niet zo als anders.Het horloge maakt Christel niets uit wat voor een prijs kaartje er ook aan gehangen had.Ze vind het alleen maar raar als je iets krijgt en je moet het terug geven.Het bleef een tijdje stil.En dan beld Eefje en zegt dat haar dochter het horloge niet meer terug wil.En verteld ook dat ze naar de juwelier was gegaan om te vragen wat het horloge koste, die had het aan alle kanten bekeken , en had gezegd het is een nepper,er zou bijna geen verschil te zien zijn voor een gewone klant.Toen het gesprek af gelopen was heeft Christel er hartelijk om gelachen.De vriendschap had er een deuk van op gelopen.En is als een kaars uit gegaan.
Christiene Düthler©
donderdag 27 september 2012
Paddenstoelen.
Paddenstoelen.
Tussen het groen en de bomen
schieten paddenstoelen als
vliegenzwammen uit de grond
ze staan in een kringetje.
Fluisterend wij zijn niet te eten.
Een herfstpalet aan kleuren
nodigt mensen uit.
Stemmen galmen door het bos
zijn die te eten.
De rust is verstoort.
Paddenstoelen staan in een kringetje
mensen wijzen naar de vliegenzwammen
wat zijn ze mooi en lopen door.
Een zucht van verlichting
geen steeltje gebroken,
dan is het weer stil in het bos
hoog boven in de bomen fluiten
de vogels als boswachters
houden ze de wacht.
Christiene Düthler ©
Tussen het groen en de bomen
schieten paddenstoelen als
vliegenzwammen uit de grond
ze staan in een kringetje.
Fluisterend wij zijn niet te eten.
Een herfstpalet aan kleuren
nodigt mensen uit.
Stemmen galmen door het bos
zijn die te eten.
De rust is verstoort.
Paddenstoelen staan in een kringetje
mensen wijzen naar de vliegenzwammen
wat zijn ze mooi en lopen door.
Een zucht van verlichting
geen steeltje gebroken,
dan is het weer stil in het bos
hoog boven in de bomen fluiten
de vogels als boswachters
houden ze de wacht.
Christiene Düthler ©
woensdag 26 september 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)