maandag 7 april 2014

In blijde verwachting.......1


                                                        In blijde verwachting.

Tineke was een meisje dat graag gezien word in haar buurt.Ze woont aan de hoofdweg die dwars door het dorp loopt.Ze heeft zo haar adresje zo ook aan de overkant van de straat, naast een boerderij staat het huis van Jan en Nellie.En als mama vraagt,Tineke wil jij even appels halen dan doet ze dat met plezier.Ze pakt het mandje ze doet haar beursje er in en gaat gelijk op pad ze hoeft alleen maar over te steken.Ze maakt het hekje open en loopt langs de zijkant langs de binnen plaats,ze loopt naar de deur ze ziet of hoort niets ze gaat naar binnen, ze komt in een halletje en dan gaat de keuken deur open,hallo Tineke kom binnen zegt Nellie we zitten net aan de koffie,Tineke zet haar mandje op de keuken tafel jij drinkt zeker geen koffie vraagt Nellie terwijl ze het antwoord al wist,nee zegt Tineke, ga maar zitten,Tineke neemt plaats aan de tafel,Jan zit achter zijn krant en kijkt boven zijn krant uit en vraagt lust jij geen koffie dat is zo lekker en duikt weer weg achter zijn krant .Nellie vraagt lust jij een kopje chocolade melk,dat lust ze wel.Terwijl Nellie bezig is kijkt Tineke rond het ziet er gezellig uit in de woonkeuken er staat een grote tafel in en een schouw met kachel.Hier zitten zitten Jan en Nellie bijna altijd,ze hebben nog een kamer die noemen ze de goeie kamer daar zitten ze zondags als er bezoek komt.Zo zegt Nellie hier is jou chocomelk ,op de tafel ligt een snijplank met koek,Nellie snijd een flink stuk koek af en doet er dik boter op dat lust je zeker wel ze knikt van ja.Jan zijn krantje zakt wat naar beneden en kijkt naar Tineke en zegt zo jij word verwend,wil jij ook een plak vraagt Nellie,nee hoor zegt Jan,hij plaagt maar wat en leest weer verder.Als Tineke haar drinken op heeft zegt Nellie je hebt een mandje bij je wat zal het zijn eieren of appels,appels zegt Tineke,Kom dan zullen we eens kijken wat we hebben.Tineke draait om bij de deur en zegt dag Jan,Jan kijkt op en lacht en zegt wanneer kom je weer koffie drinken.Nellie en Tineke gaan naar buiten er staat een bankje onder het keuken raam van daar uit heb je zicht op de boomgaard ze lopen de tuin in aan de kant van het pad staan bloemen,ze komen bij het kippen hok Nellie zegt straks even kijken of er eieren zijn.Ze komen bij de appelbomen Tineke kijkt om hoog  de bomen hangen vol appels en het gras ligt ook vol,samen rapen ze de appels, doe je mandje maar goed vol.Weet je zegt Nellie ik heb hier kistjes staan die doen we ook even vullen,terwijl ze de kistjes vullen zegt Nellie ik ga jou een geheimpje vertellen kom dan gaan we op het bankje zitten,dat staat vlak bij het kippen hok,Tineke neemt haar appels mee even uitrusten van het appels rapen en dan verteld Nellie haar geheim,ze zegt dat ze van kindertjes houdt en dan zegt Nellie dat ze een baby verwacht,Tineke kijkt haar aan en is er  even stil van, maar dat duurt nog wel een tijdje ,Tineke zegt wat leuk,in gedachte ziet ze het al voor zich dat ze met de kinderwagen mag wandelen,maar durft het niet te zeggen.Kom zegt Nellie ze bukt zich en pakt de mand en vult die met eieren,met ieder een mandje de een met de appels en de ander met de eitjes.Ze lopen terug naar de deur en Tineke geeft het geld voor de appels en gaat dan naar huis.Nellie roept tot gauw hé en loopt naar binnen naar de keuken,Jan vraagt en heb je het haar verteld, ja zegt Nellie ze vind het heel leuk.Jan en Nellie zijn dol op kinderen en vinden het altijd heel gezellig als Tineke komt, en nu krijgen ze zelf een baby ze zijn in de wolken.Tineke loopt
naar huis ze komt de keuken binnen en roept Nellie krijgt een baby,het was er uit voor ze er erg in had,ze heeft Nellie haar geheimpje verklapt,o wat fijn voor Nellie, mama wist dat Nellie een kindje wilde hebben.Mama ziet het bedrukte gezichtje van Tineke en vraagt wat er is ik mocht het niet vertellen het was een geheimpje tussen Nellie en mij,ik zal het tegen niemand zeggen dan hebben wij ook een geheimpje,mama heeft het mooi op gelost.
                                                    Christiene Düthler©
Word vervolgd.