Muis voelde zich veilig.

                                                          Christiene Düthler©

                                                             Kat en muis.

                                                          Op doek geschilderd.

                                                                40 x 40.

Een kleine Zeemeermin.

                                                         Christiene Düthler©

                                                       Een kleine zeemeermin.

                                                              Kopenhagen.    

                                                         Geschilderd op doek.

                                                                 40x50.

Schilderen en illustratie.....

                                          
                                            Wat bijzonder dat je met deze Award
                                                        aan mij hebt gedacht.
                           Ook fijn dat je mijn schilderwerken en illustratie mooi vind.
                                 je zegt dat ik hem verdiend heb............ klinkt mooi!!
                                               Aritha hartelijk dank daar voor.
                                                                Christiene.

           http://arithavermeulen.blogspot.nl                                                

Beagles in Engels landschap.

                                                               Christiene Düthler©

                                                     Beagles in Engels landschap.

                                                                 50x60cm.

                                                         Geschilderd op doek.


één klik op afbeelding voor groter.

Als sterren aan de hemel.

                                                         Christiene Düthler.©

                                                              Zon en maan.

                                                          Op doek geschilderd

                                                                   50 x 60 cm.



                                                          Als sterren aan de hemel.

                                                  Eenzaam wandelend op de aardbol.
                                                  Je kijkt naar boven een lucht met sterren
                                                  je geeft ze een naam het zijn er meer
                                                  dan je op een hand kunt tellen.
                                                  En vleit je neer op een bank
                                                  kijkend naar het licht van de maan.
                                                  En ziet gezichten passend bij de
                                                  sterren hier ver vandaan.
                                                  Verdrietig blijf je achter
                                                   langzaam gaat de nacht voorbij.

                                                   Er vallen druppels het voelt als tranen.
                                                   Donkere wolken trekken over
                                                   de zon komt door en droogt je tranen.
                                                   Een regenboog verschijnt
                                                   en brengt kleur in je leven.
                                                   De sterren wensen je veel licht.
                                                   De zon is jou niet vergeten
                                                   en straalt warmte op jou gezicht

                                                                Christiene Düthler ©

Wat wil je later worden.

                                                    Christiene Düthler.©

                                               Wat wil je later worden.

In  het dorp staat een oud huis het is in gebruik als school,boven is een les lokaal zo groot als een huis kamer.In die ruimte zitten zes klassen dus veel broertjes en zusjes en vriendjes en vriendinnetjes.Haast niet denkbaar dat een meester voor zes klassen nou ja klasjes staat te gek voor woorden.De meester moet les geven aan klas één die moesten nog leren lezen schrijven en rekenen.Maar hij had nog vijf klassen.Het was geen doen voor de man er zou een juffrouw bij komen en die kreeg de klassen één tot en met drie.Op het schoolplein was een nood lokaal neer gezet.De grote dag was aan gebroken de kinderen gingen de nieuwe school binnen.De stoeltjes werden in een kring gezet en de kinderen gingen zitten en wachten vol spanning af,de deur gaat op en de meester komt binnen met de nieuwe juffrouw.De meester zegt dit is jullie nieuwe juffrouw hij wenst haar het aller beste en gaat  terug naar zijn kinderen.De juffrouw kijkt het kringetje rond en zegt ik ben juffrouw Dea.Ze geeft de kinderen een hand en om beurten noemen de kinderen hun naam.Ze pakt haar tas op en pakt er een pak schriften uit en zegt jullie krijgen allemaal een schriftje van mij met een tekening,ze stelt de vraag wat wil je later worden? er werd flink heen en weer gepraat door de kinderen.Maar juffrouw Dea gaat op het rijtje af en zegt niet allemaal tegelijk, en het word stil in de klas juffrouw Dea had het goed in de hand,Hansje wat wil jij later worden?brandweer man dat is mooi werk zegt ze en schrijft het op een papiertje Hansje word brandweer man.En jij Wim ik word bakker,o dat is ook mooi maar dan moet je s,morgen heel vroeg op en jij Liesje ik word verpleegster en dan ga je alle zieke mensen beter maken dat is goed werk,en jij bram ik word politie zo dan ga jij boeven vangen Bram lacht .En als laatste Tineke wat wil jij worden ?Tineke ze weet het zeker en zegt ik word later moeder,en hoe veel kindjes wil je daan ? twaalf,zo zegt juffrouw Dea dat is wel veel Tineke.Juffrouw Dea gaat weer voor de klas staan en zegt jullie krijgen allemaal jullie schriftje terug als ik de tekening klaar heb met wat jullie later willen worden.Maar dat zal nog wel even duren.Zo kinderen zet jullie stoeltjes maar op hun plaats dan gaan we beginnen met de les leg de leesboekje maar voor je.De eerste dag is goed verlopen de kinderen vinden juffrouw Dea heel aardig.Na een paar daagjes zegt de juffrouw morgen breng ik de schriftjes mee.De volgende dag komt juffrouw Dea de klas binnen goede morgen kinderen ze loopt naar de tafel en pakt de schriften uit haar tas.Om beurten noemt ze de namen op, lies de verpleegster o wat mooi dank u wel juffrouw .En dan eindelijk is Tineke aan de beurt, de juffrouw zegt de moeder van de twaalf kindjes,dit is jou schriftje dat is mooi.Juffrouw Dea had een moeder met twaalf kindertjes getekend.Tineke had niets meer te missen en keek aldoor naar het mooi plaatje.Zo zegt juffrouw iedereen heeft een schriftje gehad dan gaan we nu beginnen met de les.Klas één gaat schrijven en klas twee en drie gaan rekenen.Dit was voor juffrouw Dea ook een hele klus drie klassen te gelijk.Juffrouw Dea had de harten gewonnen,de kinderen hebben het idee dat ze een kadootje hebben gekregen.Juffrouw Dea heeft het goed aan gepakt bij haar kinderen kan ze niet meer stuk.

                                                              Christiene Düthler©


Jaren vijftig
verhaal.

Papa,s autootje.

                                                       Christiene Düthler©.

                                                      Papa,s autootje.
Vader en moeder en vier kinderen wonen in een rustig dorp, met weinig auto,s en veel fietsen.Toen de kinderen klein waren gingen ze bij hun ouders op de fiets mee,toen ze groter werden kregen ze een eigen fiets.Het is zondag er is een uitstapje geplend voor de kinderen het lijkt het eind van de wereld Lommel en voor papa en mama inspanning om  de boel bij elkaar te houden.Aan alles is gedacht,broodjes limonade een trommeltje met tomaatjes,ook de zwembroekjes gaan mee.En daar gaan ze allemaal op de fiets het is een flinke fietstocht maar eindelijk komen ze toch aan,een fijne dag zwemmen  en pootjebaden ze verveelden zich geen moment,papa en mama zoeken een geschikt plekje voor de picknick mama spreid een kleed op de grond en pakt de mand met de broodjes en de limonade en het blikje waar de tomaatje in zitten ze doet het blik open en zegt we hebben geen tomaten het lijkt wel tomaten puree.Ze waren stuk gerammeld door het fietsen op de hobbelige paadjes.Naar de picknick gaan de kinderen de speeltuin in.Na een dag van spelen  in en aan het water komt er toch een eind aan de pret,papa roept jongens we gaan in pakken we gaan naar huis.Alles wordt weer bij elkaar gezocht en daar gaan ze weer.Een heerlijke dag en die koste geen cent.Ze fietsen over de hobbelige paadjes achter elkaar aan Jan was wel wat gewend haantje de voorste hij fietst voor zijn zusje uit,en steekt netjes zijn hand uit naar rechts Tineke volgd en slaat ook rechts af Jan zet de sprint in en lacht kei hard om zijn geslaagde grap,ze hoefden niet recht af en Jan rijd weer aan top.En kijkt om met een glunderend gezicht Tineke was een beetje pissig het lukt Jan altijd weer.En dan zijn ze weer thuis en alles is goed gegaan maar papa vond het een hele onderneming met die slingerende kinderen op hun fietsjes.Papa droomde wel een hard op,hij zou wel een klein autootje willen hebben en soms komen dromen uit.En papa kocht een autootje een fiat topolino een schattig klein autootje de kinderen konden er net in zitten, en had een schuifdak.Papa voelden zich de koning te rijk in het dorp waren niet zo veel mensen met een auto papa was er dus  ook heel zuinig op.Maar het gebeurde ook dat papa en mama wel eens weg waren en het leek Jan  leuk om ook eens auto te rijden,

en vraagt Tineke wil jij een stukje mee rijden heel even denkt ze aan haar papa maar ze vind het ook wel reuze spannend ze stappen samen in en Jan start het is een korte weg ze staan in de achter tuin met daar achter een  sloot  zonder water maar  met hoge brandnetels  Jan geeft gas en daar gaan ze een korte rit.
Tineke knijpt haar handen in elkaar als Jan nu maar op tijd remt ze komen steeds dichter bij het huis haar hart bonst in haar keel en nog een stukje en het  laatste stukje richting terras het loopt schuin naar beneden Tineke knijpt haar vingers fijn en ja  Jan remt, maar te laat een klap boem pats boem en het autootje staat stil de tuindeuren zijn aan gort Jan kijkt naar Tineke vlug er uit Jan kijkt nog een keer om en zegt er zit een deuk in het autootje kom weg wezen ze rennen of hun leven er van af hangt zo hard.Tineke staat voor de sloot ze moet door de brandnetels ze heeft geen andere uitweg en Jan ziet ze al helemaal niet meer.Ze is op de helft en hoort haar vader roepen ze geeft geen antwoord ze loopt met haar blote benen en armen door de brandnetels en probeert haar armen hoog te houden in de lucht maar ze weet het zeker haar vader komt achter haar aan maar door de brandnetels??het was het één of het ander of een pakslaag rennen en niet meer om kijken.Het eind is in zicht ze klautert de sloot uit en loopt het boerenpad af tranen biggelen over haar gezicht haar armen en benen branden en staan vol bulten ja wat nu,dan maar naar huis veel erger kon het niet worden ze gaat naar binnen.Papa en mama zitten aan de tafel elkaar aankijkend zegt mama die hoef je geen straf meer te geven die heeft ze al gehad moet je die armen en benen zien één en al bult.En of ze een pakslaag gekregen zou hebben daar komt ze nooit achter en Jan weet nog niet wat hem te wachten staat.Maar welke straf erger is een pakslaag of de brandnetels dat blijft een vraag.

                                                            Christiene Düthler©.

Jaren vijftig
verhaal.

Swingend Afrika.

                                                     Christiene Düthler.©.

                                                      Afrikaanse beautys.

                                                     geschilderd op doek.

                                                              50x60.

Anders dan andere.

                                                            Christiene Düthler©


                                                         Anders dan andere.

                                       Even van alles weg een wandeling in het groen
                                       je loopt voorbij de laatste huizen
                                       een deur slaat dicht,een vrouwen stem
                                       roept ook aan de wandel.

                                       Haar stappen hebben je in gehaald.
                                       Ze kijkt je aan en zegt, mooi weer vandaag
                                       je neemt haar op van kop tot teen
                                       een jonge vrouw,of ze het weet
                                       ze is anders dan andere.

                                        Vragend het staat me niet,je weet
                                        wat ze bedoeld ze draagt geen sokken
                                        lange benen steken uit de hoge schoenen,
                                        draagt een te korte rok die deint heftig
                                        mee bij iedere stap.

                                         Ze loopt mee in jou pas, ik draag geen sokken
                                         geen echt gesprek maar korten zinnen.
                                         Zo krijg je blaren,die heb ik al
                                         nog een mooi dag dat is alles wat ze zegt
                                         en versnelt haar pas.

                                         Je volgt haar pad en kijkt naar de lange benen
                                          in  de hoge schoenen,zij is anders dan de andere
                                          soms zijn mensen gewoon en niet aardig
                                          zij is gewoon aardig en anders dan andere.
                                          Ze wuift en verdwijnt in het groen..

                                                  Christiene Düthler ©.

Ria s droom gedicht.

                                                               Christiene Düthler.©


                                                                     Droomboot.
                                                         In de droomboot van Christien
                                                         heb ik veel moois gezien
                                                         glinsteren golven,huizen hoog
                                                         aan de hemel de regenboog
                                                         achter de horizon het licht
                                                         zacht scheen de zon op mijn gezicht.

                                                         Als sterren spreken konden
                                                         vroegen zij onomwonden
                                                         zie je het knipoogje,de hint?
                                                         voel me eventjes een kind
                                                         knipoog terug en vraag dan zacht
                                                         houdt het lampje aan vannacht
                                                         en alle nachten die nog  komen
                                                         zo dat ik veilig weg kan dromen.

                                                                            Ria©
                                                   Met dank aan Ria voor dit prachtige gedicht.

http://www.rias-weblog.nl