Zwemmen als een vis in het water.

                                                        Christiene Düthler


                                              Zwemmen als een vis in het water.
Tineke woont in een dorpje waar nog rust en ruimte is voor fietsen en wandelen,kinderen kunnen s,avonds na het eten fijn buiten spelen  met de mooiste verstop plaatsen.Er is ook een zwembad waar de kinderen dagelijks te vinden zijn.De meesten kinderen hebben een gezins abonnement en leren zo spelende wijs zwemmen.Ook het bij liggende park en speeltuin zijn in trek.Het is een eind lopen maar dat hebben ze er voor over.De kinderen zijn ook bij het school zwemmen,één keer in de week komt de bus voor rijden,Tineke en haar klas krijgen dan zwemles.Na weken zwemles te hebben gevolgd,word het tijd voor het diploma zwemmen.Tineke gaat er van uit dat ze met een diploma naar huis gaat.Er zijn enkele dingen waar ze het niet op heeft van de kant af het diepe water inspringen. ze gaat dan ook altijd van het trapje af.Met de lessen zitten ze op het muurtje met de rug naar het water en maken zwem bewegingen met de benen het idee het diepe water achter haar dat vind Tineke erg eng.Maar éénmaal in het water zwemt ze als een vis.Vandaag is de grote dag van het diploma zwemmen en Tineke denkt dat ga ik wel even doen.Alle kinderen moeten zich op stellen in één rij aan de hoogste zijde van het bad.Aan de kant staat de badmeester en geeft het eerste kind een sein,vol spanning kijkt Tineke naar de eerste sprong een flinke plons,dan is de volgende aan de beurt even wachten met springen en dan gaat de volgende  er moet wat ruimte blijven tussen de voorganger.Een baantje zwemmen en een baantje op de rug en minuutje water trappelen.Tineke haar gedachten gaan als een razende te keer als ik nu maar eerst in het water gesprongen ben.De eerste kinderen beginnen aan hun baantje de rij word steeds kleiner. Tineke haar  hart klopt in haar keel de volgende groep springt met tussen pozen en de rij word nog kleiner.Het gevoel word steeds steeds sterker,een stemmetje van binnen zegt je springt en als je niet springt krijg je geen diploma,en weer het stemmetje je springt.Tineke was meer bezig met de gedachte om van de muur te springen dan met het zwemmen want dat kon ze.Normaal zou Tineke niet springen maar ze moet.De rij voor haar haar word steeds kleiner en weer staat er een groepje klaar om te springen.En dan in eens staat Tineke voor op, het stemmetje zegt springen anders krijg je geen diploma.De badmeester blaast op de fluit en zegt ga maar op de muur staan,en daar staat Tineke,ze heeft maar één gedachte springen,ze hoort niets meer en springt te kort achter de ander ze plonst de diepte in en komt weer boven.Maar de paniek verkrampte de spieren van armen en benen.Het stemmetje zegt zwemmen je bent op de helft de minuten lijken wel uren te duren.En tijdens het water trappelen krijgt ze een sein van kom er maar uit,via het trapje gaat ze het bad uit en krijgt te horen je hebt het niet gehaald ,dus geen diploma Tineke druipt af als een verzopen katje wel kunnen zwemmen maar geen diploma.De hoogte vrees heeft haar de das om gedaan.

Einde.                                                 Christiene Düthler©

één klik voor groter.

Een reuze spin.

                                                           Christiene Düthler ©

Een reuze spin.
Tineke woonde met haar vader en moeder en broertjes in een gezellig huis.Maar net iets te klein.
Aan de achter kant was een balkon,het was niet prettig zitten,je kijkt bij de buren in de keuken  en zo kwam vader op het idee om er een kamertje op te bouwen.En dat zou dan Tineke haar kamertje worden.Na verloop van tijd was het kamertje klaar.Moeder had vrolijke gordijntjes gemaakt en er lag nu groen zeil in en met bonte spikkeltjes,er word een bed in gezet en een kastje voor de spulletjes en de rest doet Tineke alles krijgt een plaatsje de poppen en de beren en nog wat poppenspul.Tineke speelt graag met poppen.Het ziet er knus uit.De balcondeur is blijven zitten daar zit een groot raam in en ook daar heeft moeder een gordijntje voor gemaakt.Als Tineke gaat slapen kan ze het dicht schuiven.Als de broertjes naar hun kamer gaan komen ze langs Tineke haar deur.De broertjes plagen graag.Als er iets is waar ze het niet mee eens zijn trekken ze alle laden open en keren ze om en ook de kastjes worden dan leeg gehaald.En dan wist Tineke dat de broertjes waren geweest van haar broertjes moest ze het hebben.Op een dag gaat Tineke op haar nieuwe kamertje spelen ze zit met haar poppen op de grond en speelt moedertje.Wat ze niet gezien had dat Jan de klink van de buitenkant van de deur heeft gehaald ze heeft hem niet gezien of gehoord.Op eens kijkt Tineke naar de muur en daar zit een reuze spin,als aan de grond genageld blijft ze zitten en durft zich niet meer te bewegen.Ze durft ook niet haar moeder te roepen bang dat de spin schrikt en begint te lopen en dan haar kant in komt.Ze blijft doodstil zitten.Moeder heeft het eten klaar en roept aan tafel, vader gaat met de jongens aan tafel en vraagt waar Tineke blijft er word nog een keer naar boven geroepen maar geen geluid, vader en moeder kijken elkaar aan en lachen en denken dat het komt door dat ze een nieuw kamertje heeft.Jan zit stiekum te lachen en denkt ze kan er toch lekker niet uit,moeder word ongeduldig en rent naar boven en kijkt door het raam van de deur en ziet Tineke zitten,ze ziet moeder maar durft niets te zeggen en blijft stok stijf zitten.Dan kijkt moeder ook naar de muur en ziet de vette spin ook zitten.Ze wil de deur open doen en ziet dat de klink van de deur af is en roept tegen Tineke ik ben zo terug,nu is moeder echt boos en roept wie heeft de klink van Tineke haar deur af gehaald ,Jan denkt nu word het menis en haalt snel de klink die hij verstopt heeft en geeft hem aan moeder,moeder rent de trap weer op en vader komt achter haar aan en zet de klink op de deur.Moeder tilt Tineke op en zegt kom maar gauw eten.Intussen haalt vader de spin van de muur.Dan gaan vader en moeder en Tineke ook aan tafel zitten en gaan ze eten.Na het eten word er een ernstig woordje met Jan gesproken dat hij dat nooit meer mag doen klinken van de deuren af halen.
De eerste tijd blijft Tineke alle muren en hoekjes afzoeken of er misschien toch nog een spin is blijven zitten.

Einde                                                        Christiene Düthler©

Eén klik voor groter zien.

Een muis om lief te hebben

                                                          Christiene Düthler©

                                                                  Muis.
                                                 Wie is muis........wat is muis.
                                                 Muis is soms wat voorzichtig
                                                 soms wat schichtig.
                                                 Muis is soms lief
                                                 soms zelfs een hartedief.
                                                 Muis is een denker
                                                 en vaak een schenker.  
                                                 Muis is soms een deugniet
                                                 maar wel één die van het leven geniet .
                                                 Muis is gewoon muis.

           
                                          Christiene Düthler©                  Muis in rust.

                                                               Pentekening......21 x 30.


Bron tekst niet bekend.

De vogelverschrikker.

                                                         Christiene  Düthler©

                                                      De vogelverschrikker.

                                                      Landerijen rechte lijnen
                                                      Daar staat hij tussen vele
                                                      soorten en gewassen.
                                                      Het lijkt net een mens zonder
                                                      handen en voeten
                                                      de armen wijd gespreid.
                                                      Hij draagt een versleten hoed
                                                      en jas die hem beschermen
                                                      tegen zon wind en regen.

                                                      Vogels vliegen over
                                                      een kraai daalt krijsend neer
                                                      land op een uitgestoken arm.
                                                      Kijkt op afstand naar het gezicht
                                                      onder de rafelige hoed.
                                                      Draait onrustig heen en weer
                                                      doet zijn behoefte
                                                      die blubbert over de mouw.
                                                      De kraai kijkt  naar de vogelverschrikker
                                                      of hij wil zeggen
                                                      ik heb schijt aan jou.

                                                       Christiene Düthler©

                                                       Pentekening-vogelverschrikker.

                                                               24 x 32 cm.
Eén klik voor groter.

Christienes vlindertuin.

  

                                                           Christiene Düthler©

                                                        Geschilderd op doek

                                                                      en

                                                        Pentekening met krijt

                                                                  acryl verf.

                                                     deze vlinders zijn uit gevlogen.

Een eigen huis een plek onder de zon.

                                                         Christiene Düthler©

                                                          Yvonne,s stulpje.....

                                               Op doek geschilderd 30 x30 cm.


                                             Wie de schoen past trekke hem aan.....

Eén klik voor groter.
                                                       

Het kadootje.

                               
                                                             Christiene Düthler©

                                                              Het kadootje.
Als mama vraagt hoe oud word jij Tineke, dan steekt ze vier vingers in de lucht zo zegt mama jij bent al een grote meid.En wat wil je hebben voor jou verjaardag,daar hoefde Tineke niet lang over na te denken ze zegt een thee serviesje. Er gingen een paar dagen over heen mama had een leuk plannetje bedacht,ze zou er met de kleine meid een leuke dag van maken.Tineke woont met haar papa en mama en broertjes in een dorpje dus leek het mama leuk om de bus te nemen naar de stad.Het was een dag voor haar verjaardag,mama zei we gaan een uitstapje maken met de bus,dat vind Tineke heel spannend, kom zegt mama dan gaan we ons eerst mooi maken Tineke krijgt haar mooiste jurkje aan en haar lakschoentjes.Zo zegt mama jij ziet er mooi uit.En daar gaan ze samen op pad eerst richting bushalte,kijk zegt mama daar komt de bus al aan, ze stappen de bus in en kopen een kaartje,ze zoeken een plaatsje bij het raam.Tineke kijkt haar ogen uit met de bus naar de stad was al een heel feest op zich.Na een tijdje komen ze op het station aan ze stappen uit mama zegt geef mij maar een hand anders ben ik je straks kwijt.Ze lopen samen tussen de massa het station uit en nu nog even over steken richting winkel gedeelte van de stad.Mama heeft het waren huis al snel gevonden.Een maal binnen er hangt een bord bij de lift waar op staat zesde etage keuken gerei en speelgoed afdeling.Kom daar moeten we zijn.Tineke houd mama haar hand stevig vast dat is eng in zo,n glazen huis met een schok zet de lift zich in beweging en gaat om hoog,Tineke kijkt naar de grond en met een schok staat de lift weer stil zo zegt mama we zijn er.Ze kijken rond en lopen naar achter,het is een kinder paradijs Tineke komt ogen te kort maar weet het zeker ze wil een thee serviesje, maar ziet nu de mooiste poppen die echt kunnen slapen.Mama kijk roept Tineke,mama glimlacht en ziet ook de poppen wagen met een baby pop er in.En dan een rek vol met kinderspulletjes, kookfornuisjes en serviesjes mama denkt nu word het moeilijk zo veel keus.Wat wil je met bloemetjes of hondjes en poesjes.En dan blijft Tineke staan en zegt deze vind ik mooi,ja zegt mama die is heel mooi.Er staan een jongetje en meisje met een hondje op.Tineke hoeft nergens meer te kijken ze heeft haar serviesje gevonden,er komt een verkoopster aan lopen en vraagt heb je gevonden wat je zoekt,ja zegt Tineke een serviesje zal ik het dan maar in pakken in een grote doos,zelfs de doos ziet er al heel mooi uit nu nog een mooi papiertje, en wil je ook een strik ja dat wil Tineke wel.Het ziet er uit als een mooi kadootje en geeft het aan Tineke die zegt ik ben morgen jarig, de verkoopster glimlacht en zegt morgen een fijne verjaardag.Mama doet het kadootje in haar tas.Om  het uitstapje een feestelijk tintje te geven  lopen ze richting lunchroom en gaan bij het raam zitten,er komt een vriendelijke juffrouw en neemt de bestelling op, voor Tineke limonade en voor mama koffie en voor ieder een gebakje.Ze laten het zich goed smaken.Maar aan alles komt een eind, Tineke en haar mama lopen weer richting de bus die staat klaar op het station.Na een tijdje rijden ze weer het dorp binnen en niet veel later zijn ze ook weer thuis.Tineke zet haar kadootje op tafel, een mooie doos met een feestelijke strik .Tineke en haar mama hadden een heerlijke dag gehad.Voor Tineke kan het feest beginnen maar ze moet eerst nog een nachtje slapen.En dan mag de rode strik er af en mag ze thee schenken voor haar vriendinnetjes uit het nieuwe serviesje.
Einde..

                                                      Christiene Düthler©

Huisje in Bokrijk.

                                                   Huisje  in Bokrijk....Belgie..

                                                     Geschilderd op doek

                                                            5O X 60..

                                                     Uit het archief    2007.

                                                            Een oudje......

één klik voor groter.

Twee kleuters.

Twee kleuters op stap.

Thijs en Remie zijn peuters en wonen in een dorpje.Het is nog vroeg in de morgen,papa is al naar het werk en mama is druk met de twee broertjes ze hebben net hun boterhammetjes op.Mama zegt we gaan badderen ze laat de teil vol lopen met water en zet de kleine mannetjes er in de twee hebben de grootste pret.Na een tijdje zegt mama klaar, ze pakt Thijs uit de teil en droogt hem af en doet hem een hemdje aan,zo Remie nu ben jij aan de beurt.Even af drogen en ook  hij krijgt een hemdje aan en terwijl ze bezig is denkt ze jee ik ben de broekjes vergeten,even lief zijn zegt mama en gaat de broekjes halen.De broertjes zijn ondernemende mannetjes,dus wachten zij  niet op mama ze geven elkaar een handje en gaan aan de wandel de keuken door en naar buiten,Remie maakt het hekje open en daar gaan ze samen op stap.Even later komt mama terug in de kamer ze ziet geen Thijsje en Remie meer mama zoekt door heel het huis en roept Thijsje Remie maar hoort niets .Dan loopt ze de tuin in en roept nog een paar maal,dan ziet mama het hekje open staan de schrik slaat haar haar om het hart.Ze loopt ook door het poortje dat uit komt in de straat.In de verte ziet ze haar buurvrouw met twee kindertjes aan iedere hand  met alleen een hemdje aan aan en blote billen.De buurvrouw roept al van verre ik zag die twee aan de wandel en dacht dat zijn die twee van de bruin.Er word nog wat gelachen het was ook wel grappig als je twee van die peuters ziet lopen in hun blote billen.Mama was erg op gelucht dat haar kindertjes weer terecht waren,ze waren zich van geen kwaad bewust. Ze bedankt haar buurvrouw dat zij zich had ontfermd over de peutertjes.Mama loopt terug naar huis doet het hekje achter zich op slot, en voor de broertjes was het avontuur echt voorbij.

                                                                      Christiene Düthler©

Jaren vijftig  verhaal

Vlindertuin.

                                                          Christiene Düthler©

                                              koninginnepage...Rodevuurvlinder.......

                                                         Vlinder- pentekening

                                                                20x30.
 
                                                         Acryl verf / krijt.

Een klik voor groter.