Nieuwe schoenen.....3

                                                            Christiene Düthler ©


                                                             Nieuwe schoenen.

En nog een beetje harder ze gaat de bocht  door en dan , ze weet niet wat er gebeurd de trappers gaan niet meer rond ze trapt nog een keer de trappers gaan  echt niet meer rond en nog maar een keer er zit geen beweging meer in.Ze weet zich geen raad de fiets rijd nog steeds en heeft nog steeds vaart maar niet lang meer en wat dan ? het angst zweet breekt haar uit,Mariska kijkt naar beneden haar veter zit tussen de ketting trappen heeft geen zin. het gaat gewoon niet.Ze probeert haar voet om hoog te doen maar er zit geen beweging  in de fiets gaat steeds langzamer ze kan zich ook laten vallen dan ligt ze op de grond ze moet er niet aan denken,ze beweegt zicht heen en weer met de hoop dat het helpt de fiets gaat nog langzamer.In de bocht staat een huisje met een dikke heg voor het tuintje,alle gedachten schieten door haar hoofd ze denkt hard op nog een stukje en nog een stukje,het lijkt dat ze het gaat halen maar haar veter zit nog steeds vast, en dan is ze bij de heg het had geen seconde langer moeten duren ze laat zich met fiets en al in de heg vallen en terwijl ze in de prik heg hangt met fiets en al hoopt ze dat er iemand langs komt die haar uit haar benarde positie kan halen, terwijl ze haar voet nog een keer beweegt gebeurd er een groot wonder de veter schiet tussen de keting uit ze is er helemaal beduust van,van haar geluks gevoel is weinig over.Ze bukt zich en knoopt de veter vast en stopt de uiteinde er goed tussen.Dat gebeurd mij nooit meer denkt ze.Ze kijkt nog een keer naar de schoen doos achter op haar fiets.En nu snel naar huis.Thuis aan gekomen zegt moeder wat zie er mooi uit dat heeft ze vandaag vaker gehoord en hoe was je middag vraagt moeder?Mariska zet de schoen doos op tafel pakt de deksel van de doos zo zegt moeder nieuwe schoenen terwijl moeder de nieuwe schoenen bewonderd verteld Mariska van haar schoenveter drama.

                                                 Christiene Düthler©.

3....Einde.