Monnie de poes ....3

                                                      Christiene Düthler ©

Mieke was het minste poesje uit het nestje, mama had al gezegd
laat Mieke maar bij haar mama blijven. De poes van twee deuren verder
was een mooie een mollige kat geworden .Mieke was klein en mager en
het lijkt of ze steeds dunner word. s,morgens aan het onbijt zei
moeder het gaat volgens mij niet goed met Mieke. mama zei dat niet
voor niets dat voelde Tineke en haar broertjes ook wel. Tineke denkt
als Mieke nou maar niet dood gaat .De kinderen gaan naar school
Tineke geeft Mieke nog een aai over haar kopje en van binnen denkt ze
Mieke gaat gaat dood  ze word misselijk van haar eigen gedachten. Ze
fluistert  dicht bij haar oortje Mieke tot straks, ze loopt naar
buiten naar de schuur en pakt haar fiets en fietst naar school, tijdens
de lessen  dwalen haar gedachten af hoe leuk was dat dat Monnie de
haar poesjes in de poppenwagen waren geboren en dat ze  een jong
poesje mochten houden. Tineke denkt zou mama dat toen al gezien
hebben. Hoe zou het nu met Mieke zijn ? Tineke word er verdrietig van
De  lange schooldag is om, Tineke fietst naar huis ze kon nergens meer
aan denken. Vlug met de fiets achterom. en naar binnen ,en
hoe is het gegaan  zegt mama goed hoor zei Tineke ze
wil gewoon vrolijk doen, moeder schenkt  thee in en Tineke speurt
rond of ze Mieke ziet gelukkig ze ligt in haar mandje .Ze gaat naar
haar vriendinnetje van twee deuren verder. Een lange
dag is voorbij gekropen  het is avond en tijd om naar bed te gaan.Voor
Tineke naar boven gaat loopt ze nog even naar het mandje waar Mieke in
ligt Mieke tilt haar kopje op en kijkt naar Tineke of ze zeggen wil
ben maar niet verdrietig hoor ze aait het poesje  en zegt tot morgen
Mieke. Tineke ligt in haar bed en denkt aan Mieke als ze maar niet
dood gaat en met die gedachten valt ze in slaap .De morgen is aan
gebroken Tineke trekt de gordijnen open en het zonnetje schijnt naar
binnen. De eerste gedachte die Tineke heeft is poesje Mieke .Ze gaat
zich wassen en aan kleden alles gaat langzamer als anders ze gaat naar
beneden moeder zit met de broertjes aan de ontbijttafel vader is al
naar het werk het is stil moeder zegt weinig .Naar het ontbijt gaan de
broertjes naar school. Tineke treuzelt nog wat rond ze ziet Monnie die
ligt lekker te slapen maar waar is Mieke niet in de kamer en niet in
de keuken.. Tineke krijgt een naar gevoel. Ze trekt haar jas aan en
loopt naar de schuur en zet haar fiets klaar ze loopt terug naar
binnen ze komt de bij keuken een opslag plaats voor spulletjes en
achter in hangt een gordijn.Tineke denkt zou Mieke daar misschien
achter zijn het was een rare gedachte voorzichtig schuift ze het
gordijn wat op zij Tineke kan haar ogen niet geloven daar staat een
doos daar ligt Mieke in en Mieke is dood ze staat nog een tijdje te
kijken naar dat mooi lieve poesje. Mieke is echt dood ze buigt
zich voor over en zegt dag Mieke rust zacht, ze schuift het gordijn
dicht en gaat naar buiten .De tranen branden ik haar ogen,ze pakt haar
fiets en rijd naar school, de tranen rollen over haar gezicht ze kan
ze niet meer tegen houden ze huilt op de fiets bij school aan gekomen
veegt ze haar tranen weg niemand weet van haar verdriet. Na een lange
schooldag weer thuis gekomen zegt mama tegen Tineke en de broers
Mieke is dood mama had er ook moeite mee ,allemaal zijn ze stil en
verdrietig .Tineke zegt ik zal Mieke nooit vergeten ,.Monnie zit in de
vensterbank en heeft alleen maar oog voor de vogeltjes.

Christiene Duthler©

Einde verhaal