Een gesloten deur.........3

                                       Christiene Düthler©

Even denkt ze dat ze het weet ze gaat naar Anne haar schoon zusje, die woont in de wijk aan de over kant van de deze weg. kom Sjors we gaan terwijl ze al weer een eindje op weg zijn rijst de vraag op stel dat ze niet thuis is dan ben ik nog verder van huis nee dat moet ik niet doen mompelt ze en ze lopen weer terug  haar straat in ze kan haar ogen niet geloven voor hun huis staat Pim zijn Auto wat een opluchting.Ze drukt op de bel er gebeurt niets ze gaat voor het raam staan de lamellen staan schuin ze kan door de kamer heen kijken tot achter in de tuin maar er is geen Pim te zien nog maar een keer bellen, ze krijgt een naar gevoel zou Pim onwel geworden zijn en binnen op de grond liggen ze belt nog een keer te vergeefs.Misschien is hij wel een boodschap doen ze loopt met Sjors naar de supermarkt hondjes mogen niet binnen Sjors, ze kijkt door het raam naar binnen ziet veel mensen maar geen Pim.Kom Sjors we gaan weer terug.Ze komt weer haar straat in lopen  dat kan toch niet waar zijn  de auto staat er niet meer Maaike kan zich wel tegen het hoofd slaan dat ze naar de winkel is gelopen.Bij de buren gaat de deur open het eerste wat ze vraagt hebben jullie Pim gezien?zijn auto stond net nog voor het huis, nee ze hebben Pim niet gezien Maaike verteld hoe het gegaan is, ze blijven nog even praten ja dat is echt vervelend voor je ga maar even bij ons in de tuin zitten zegt Annie maar daar is Maaike te onrustig voor ze wil maar een ding haar huis binnen, we gaan even een boodschap doen maar zijn zo terug de buurtjes stappen in.Maaike loopt tot aan hoek van de straat.Niet veel later zijn de buren weer terug,en dan komt de buurman met de oplossing als ik jou nou even naar jou zoon toe rijdt,dat klinkt als muziek in haar oren niet te geloven zou  je dit echt willen doen vraagt ze, natuurlijk met plezier even tegen Annie zeggen dat ik met jou op stap ga en Niels grijnst breed Annie komt nu ook naar buiten och dat we daar niet eerder aan gedacht hebben,Maaike stapt in de auto en sjors zit onder bij haar voeten heerlijk even zitten .Niels stopt voor het huis van Wilco,Maaike stapt uit en belt aan vader en zoon doen de deur  open en zijn verbaast Maaike te zien  met Sjors en buurman Niels,Maaike verteld dat zich heeft buiten gesloten en rond gedwaald heeft en ik kom terug staat jou auto voor de deur waar was jij Pim, wij waren in de schuur gereedschap aan het zoeken en zijn daarna gelijk weer weg gegaan dan zijn we elkaar mis gelopen  zegt Pim ,Wilco en Pim zijn niet erg onder de indruk, willen jullie even binnen komen,nee zegt Maaike een beetje taai ik wil naar huis.Pim geeft haar de sleutels,Niels zegt kom Maaike we gaan dat zijn echte werkmannen we zullen ze maar niet verder van hun werk houden,ze stappen weer in tot van avond zegt Pim daag mam zegt wilco.Ze zijn niet erg onder de indruk zegt Maaike ze voelde zich een beetje opgelaten ,Niels glimlacht naar Maaike je hebt je sleutels dat is toch het voornaamste.Ze zijn weer terug Maaike bedankt haar buurman hartelijk, het is allang goed en heb dit graag gedaan voor jou.Ze voelt zich de koning te rijk ze kan haar huisje weer binnen, Sjors krijgt een bak vers water.Ze steekt de sleutels in haar zak en loopt naar de bloemen zaak om de hoek van de straat ze vind dat Annie en Niels wel een bloemetje verdiend hebben,ze zoekt een mooi bos bloemen uit voor haar lieve buren.Ze geeft ze op de terug weg af Niels doet open prachtig wat een mooie bloemen, waar gaan we morgen naar toe grapt hij, Maaike je weet dat ik dit heel lief vind maar ik had dit zo ook gedaan.Maaike loopt haar eigen pad weer op, Niels roept  Maaike heb je de sleutels bij je,ja hoor hij lacht en gaat naar binnen.Maaike schopt haar wandelschoenen in de hoek Sjors kijkt als of hij het begrijpt.Ze schenkt een glas wijn in en loopt de tuin in en gaat in de hangmat liggen.En terwijl ze heerlijk lang uit ligt mompelt ze dit gebeurd mij nooit meer dat ik bij mij zelf voor een gesloten deur sta.

                               Christiene Düthler©

                                Einde verhaal.