fijne feestdagen

                                                   
                                                Christiene Düthler ©

                                           Kerst en nieuwjaar pentekening-26 x 36


                                      Met dit blog gaat mijn aandacht naar mijn bezoekers
                                      en volgers ..........dichtbij en wereldwijd
                                   
                                      Wil ik iedereen bedanken voor het bezoeken of een
                                      mooie lieve en ontroerend en spontane.....reactie
                                      ze maken mij blij             dank daar voor.
                                                                                                             

                                           Ik wens jullie vrolijke kerstdagen.

                                          En een gezond en gelukkig Nieuwjaar.



                                                              Christiene

                                     --------------------------------------------------

                                           Afscheid van oud jaar.

                                 Twaalf maanden een jaar,voornemens ten spijt.
                                 Het leven gaat snel weinig of geen tijd.
                                 Kijk naar de mensen om je heen in de stres.
                                 Boodschappen tassen puilen uit.
                                 Vaders ,moeders met lange armen
                                 jengelende kinderen.

                                 Geuren stijgen op uit de oliebollenkraam.
                                 Poedersuiker dwarrelt als sneeuw door de lucht.
                                 De markt versiert met lichtjes,uitgeput kom je terug
                                 en steekt het haardvuur aan,zittend met een hapje
                                 en een drankje,kijkend naar de dansende vlammen
                                 en het geknetter van het vuur, je brand een kaarsje.
                                 Weemoedig voelt het afscheid van het oude jaar.

                                 je telt elke seconde, de klok slaat twaalf uur
                                 het is nieuw jaar,stilte word verbroken
                                 vuurpijlen en donderslagen
                                 horen en zien vergaan,het vuurwerk laat weten
                                 dat het nieuwjaar 2018 is in gegaan.

                                 
                                                Christiene Düthler ©

De eerste stappen in een witte wereld

                                              De weg terug naar het sprookje.

                                               De eerste stappen in een witte wereld
                                               als in een sprookje.
                                               het is stil om je heen
                                               geen mens je bent alleen.
                                               Voetstappen knerpen in de sneeuw,
                                               heel even breekt de stilte.

                                               Hoog boven in de lucht vliegt een
                                               zwerm vogels over,vol bewondering
                                               blijf je staan
                                               ze gaan op reis hier ver vandaan
                                               het is weer stil.

                                                Een voet afdruk blijft achter
                                                die verraad de weg die je bent gegaan
                                                dat hier geen dier maar een mens
                                                deze weg is gegaan.

                                                De voet afdruk die jij achter liet
                                                wijst jou de weg terug
                                                naar het sprookje dat
                                                jij achter liet.

                                                Christiene Düthler ©

Afscheid van de herfst

                                                 Christiene Düthler©


                                      Paddenstoelen geschilderd op doek- 40 x40

                                 Afscheid van de herfst.

                                 De laatste herfstkleuren dwarrelen

                                 naar beneden

                                 langzaam verliest de herfst haar grip

                                 al doet ze nog zo haar best

                                 het regent bladeren al stribbelen ze tegen

                                 er is geen houden aan.

                                 Op de grond tussen de paddenstoelen

                                 groeit een bont tapijt van bladeren

                                 voor de deur van ondergrondse holbewoners

                                 de voorraad is binnen.

                                 Stilte maakt zich meester van het bos

                                 langzaam vraagt koning winter afscheid te nemen

                                 van de herfst

                                 holbewoners gaan in winterslaap.

                                  Christiene Düthler©

Aan de waterkant

                                           Een reiger een visser met veel geduld.


                                                      de kikker kwaakt nog

                                                      een reiger wacht geduldig

                                                      hap dan is het stil.


                                                             Haiku
 

                                                    Jeer ........dank daar voor.

                      Zoetwater schelpen-Schildersmossel, deze is 17 cm groot

De schildersmossel heeft een lengte van 7 tot 10 cm (soms wel tot 14 cm)

De Nederlandse naam refereert aan het feit dat de grote kleppen van de mossel vroeger door            kunstschilders werden gebruikt om verf in te bewaren.

                                        

Diep dal

                                           Christiene Düthler©



                                       Diep dal.
                                       Stap voor stap volg je het wandelpad naar boven
                                       met alleen een rugzakje levensbagage.
                                       Even rust, je kijkt naar benee
                                       in het diepe dal waar stap voor stap
                                       de zware tocht begon
                                       het slinger pad wijst naar boven.

                                        Benen zwaar als lood
                                        maar je hebt voor je zelf gekozen.
                                        Gedachten komen en gaan
                                        er is geen weg terug.
                                        Je kijkt in het diepe dal
                                        voor je gevoel zit je hoog.
                                        moe maar voldaan op de hoogste top
                                        van je kunnen kom je aan.

                                        Een zwarte steen word symbolisch begraven
                                        je haalt diep adem
                                        en kijkt van af de top in het diepe dal.
                                        lopend naar beneden nog even
                                        het voelt licht bevrijd als herboren.

                                         Christiene Düthler©

                                         

Gevallen bladeren

             
                                           Afscheid, een zomer voorbij.
                                           Herfst storm wind en regen,
                                           blaadjes dwarelen naar benee,
                                           oker,geel,rood en bruin.
                                            Kleuren als een bont tapijt.

                                            Je volgt een sprookje dat heet herfst.
                                            Geen kabouters maar paddestoelen
                                            rood met witte stippen,elfenbankjes
                                            een kruisspin in haar web.
                                            In de lucht gekrijs van vogels.

                                             Hoog boven de bomen,
                                             klaar voor het vertrek ver van hier.
                                             Overwinteren in warmere oorden.
                                             Kleuren oker geel,rood en bruin
                                             laten zien hoe mooi de herfst kan zijn.

                                                Christiene Düthler. ©

   

                                  Paddenstoelen Uil - Valk- Kraai
.
                                        Christiene Düthler©          2017

                                        Geschilderd op gevallen bladeren.


                                             =================

                                     Christiene Düthler©         geschilderd 2014.

                                     Totumdieren op boomblad geschilderd.

                                                        Pipul leaves.

                                              Totumdieren - Astrologie.

 De Indianen maken veel gebruik van totems, van dieren die je als een spirituele helper kunt beschouwen. De 12 astrologische dierenriemtekens geassocieerd aan 12 verschillende Indiaanse totemdieren.

Stille gedachte

                                                             Stille gedachte.
                                                  Een stad ontwaakt het verkeer raast
                                                  rijen mensen een tram vertrekt
                                                  wat blijft is een stille gedachte.
                                                  proeven en ruiken aan de herfst
                                                  ver daar buiten langs de waterkant.

                                                  Waar eenden kringen achter laten
                                                  verdwaalde regendruppels
                                                  tikken op de bladeren
                                                  tussen de vogels hoog in de bomen
                                                  zit één vredesduif.

                                                  Bladeren houden zich stevig vast
                                                  de wind speelt geruisloos
                                                  tuit zijn lippen haalt diep adem
                                                  hij blaast het regent bonte blaadjes
                                                  de witte duif daalt naar beneden.

                                                  Heeft een stille boodschap voor alle mensen
                                                  geniet en leef in vrede.

                                                    Christiene Düthler©

Paddenstoelen in herfstsfeer

                                                  Christiene Düthler©     

                                                 
                                       Paddenstoelen -Roodstelige  fluweelboleet.    


                                       

                                                 Paddenstoelen - Cantharel.

                                                   Paddenstoelen - Russeula.

                                                      Christiene Düthler©


                                         Paddenstoelen tekenen - schilderen - 18 x 26

Een dorpsschool 6......... einde.

                                                  Christiene Düthler©                              
                                               


                                                           Een dorpsschool.

En dan eindelijk het is maandag de grote dag de bel gaat, de meester gaat met zijn drie klassen naar binnen.En daar staat de jufrouw met haar kinderen klas één twee en drie.En nieuwe Juf en een nieuw schooltje.De juf is een vlotte vrouw, ze stelt zich voor aan de kinderen ,ik ben juf Dea, ze heeft een lijstje met namen en roept ze één voor één naar voren, ze spreekt ze aan en stelt wat vragen en dan is het vragen uurtje voorbij.Juf Dea begint met de lessen en zegt ik ben nieuw voor jullie en jullie voor mij,als we elkaar een beetje helpen komt het allemaal goed,het is muis stil iedereen doet zijn of haar best.Het is even wennen maar de kinderen vinden het al gauw fijn  met hun juf er heerst orde en rust juf Dea heeft de kinderen goed in de hand.
                                                   
De weken draaiden door het gaat goed met jufrouw Dea en haar kinderen.En ook in het dorp was zij graag gezien,ook de mannen zien wel iets in jufrouw Dea en fluiten haar na.Het is woensdag en de juf vraagt,wie gaat er van middag met met mij mee naar de markt,de vingers gaan de lucht in,Greetje jij was het eerst jij mag mee ,smiddags gaat juf Dea haar halen en Greetje staat al klaar,ze mag bij juf achter op de fiets en daar gaan ze.De juf ziet er mooi uit,ze heeft een blauwe jurk aan met wijde stroken, door de wind wapert de lange rok langs Greetje haar gezicht,onderweg word juf na geroepen.Greetje is trots op haar nieuwe juf en dat ze mee mag.Juf Dea zet haar fiets neer en lopen samen op de  markt tussen de kramen van groenten, fruit en stoffen, juf koopt wat fruit en geeft Greetje een mooie rode appel,ze kletst een beetje met Greetje en zegt eigenlijk niks nodig te hebben.maar vind het leuk om over de markt te lopen.Ze komen bij de bloemen kraam welke bloemen vind jij mooi,Greetje weet het niet  ze vind alle bloemen mooi,maar dan ziet ze zonnebloemen en zegt,die vind ik echt mooi.Juf Dea roept mag ik een bos zonnebloemen en pakt ze aan.En dan heeft een anderen koopman haar in het viezier en roept, dag schoonheid als je op mijn knie komt zitten zijn deze bloemen voor jou,dat laat juf Dea zich geen twee keer zeggen,hier Greetje hou even de zonnebloemen vast, en loopt naar de jonge man toe en gaat op zijn knie zitten,hij kijkt haar aan en zegt,een klein kusje kan er zeker wel van af,oké zegt juf Dea en geeft hem een zoen op zijn wang.Hij knipoogt naar Greetje of hij wil zeggen dat is mij toch maar mooi gelukt.Greetje staat met open mond te kijken,de jongen pakt een mooie bos bloemen en zegt kom nog eens langs.Daar staat Greetje van te kijken dat had ze niet verwacht van haar juf.Ze gaan weer naar huis, niet veel later staan ze voor Greetjes huis.Haar moeder staat al voor de deur en vraagt,hebt u even tijd voor een kopje thee,wat denk je Greetje zal ik dat doen? ja gezellig zegt Greetje, geef de zonnebloemen maar aan je moeder zegt juf.En zo zit jufrouw Dea onverwachts bij Greetje en haar moeder op de thee.Greetje verteld van juf op de markt met de markt koopman en de bloemen en de kus,Greetje heeft er geen erg in dat ze dat beter niet had kunnen vertellen.Ze gaat buiten spelen en dan gaat het gesprek over school en de slechte leer prestaties van de kinderen,juf Dea zegt ik heb in een heel korte tijd  veel gezien dit gaat niet meer goed komen,ja zegt moeder wij wachten het nog even af, anders gaan ze naar een andere school in de stad.Juf Dea moet nu gaan maar ze komt zeker nog een keertje terug en kopje thee drinken.Tot zien ziens en bedankt voor de mooie zonnebloemen.Er gaat een half jaar over heen,aan juf Dea heeft het niet gelegen,maar het school bestuur heeft besloten dat het zo niet kan door gaan in het belang van de kinderen word  de school gesloten,de kinderen moeten nu naar de stad op school,waar voor elke klas een meester of jufrouw staat.De laatste dag,alle kinderen zijn verdrietig en nemen afscheid van de meester en jufrouw.Vooral de kinderen van juf Dea valt het zwaar, ze hebben hun Juf in het hart gesloten.Juf Dea zegt in tranen ik zal jullie nooit vergeten.                                                              
                                                  Christiene Düthler©


                                                            Einde

Jaren vijftig
verhaal .

Een dorpsschool 5

                                                  Christiene Düthler©

De laatste middag samen probeerde de meester er toch een gezellige middag van te maken,hij kon prachtig voor lezen,dit is het moment waar ze echt naar hem luisteren,halverwegen de middag gaat de meester op zijn kruk voor de klas zitten en het word muisstil.De meester gaat voor lezen en de kinderen dwalen af en kijken naar buiten en zien een volgeltje dat naar binnen  kijkt.Het lijkt wel of het vogeltje mee zit te luisteren naar het verhaal en blijft zitten.Weer vooruit kijkend naar de meester op zijn kruk,beginnen een paar kinderen te grinneken en het geluid word steeds luider.De meester stopt even met zijn verhaal en kijkt de klas in om te kijken wat er te lachen valt.De meester gaat weer verder,de kinderen kijken elkaar aan,lachen gieren brullen nu is echt de maat vol hij schreeuwt ,en hij vervolgt nog eenmaal zijn verhaal.Hij beweegt zich op zijn kruk met zijn benen uit elkaar,het vogeltje kijkt nog steeds naar binnen,maar de meester ziet hem niet,het is onrustig in de klas, de meester draait op zijn kruk, en nu zien ze het allemaal de meester heeft een gaatje in zijn broek precies tussen zijn benen.De kinderen schudden van het lachen er is geen houden meer aan,lachen gieren brullen.De meester schiet als een raket van zij kruk en schreeuwt en heeft  inmiddels een hoofd als een biet,hij pakt een stapel schriften en gooit  die  met geweld op de oud houtenvloer dat dreunt  nog
even na.Het vogeltje dat aldoor naar binnen heeft zitten kijken is zo geschrokken dat het weg gevlogen is,de kinderen komen echt niet meer bij.Het voor lezen konden nu wel vergeten, en de meester heeft geen vogeltje gezien,laat staan het gaatje in zijn broek.Het is tijd,de kinderen gaan naar huis.De laatste dag is toch anders verlopen dan gedacht.De meester slaakt een zucht, maandag word alles anders

                                         Christiene Düthler©

                                                              Christiene Düthler©


Jaren vijftig
verhaal 
word vervolgd




                                     

Een dorpsschool 4

                                                           Christiene Düthler©



                                                      Een dorpsschool.
De school draaide al een paar weken,het bestuur van onderwijs heeft klachten binnen gekregen dat de meester het niet aan zou kunnen.De meester heeft bericht gekregen er komt een nieuwe jufrouw op de school,dat dat zou een grote verandering betekenen, de klassen worden op gesplitst en achter op de speel plaats komt een nood lokaaltje.Als de kinderen hebben plaats genomen dan zegt de meester ik heb groot nieuws,we krijgen binnen kort een nieuwe jufrouw,de drie hoogste klassen blijven bij mij, en de klassen één ,twee en drie komen bij de jufrouw.De meester roept stilte richting Jan en dat is schrikken,de meester staat naast Jan zijn bank en dat telt ook voor jou Jan,je kunt naar beneden en als je rustig geworden bent kom ik je weer halen.Jan loopt met meester van de trap af.De meester had iets nieuws bedacht wie straf heeft gaat de kast in,er waren leerlingen die smeerden hem naar huis,dus de kast gaat op slot.Jan was niet van plan de bezem kast in te gaan,meester grijpt Jan bij zijn arm,Jan zet zich met zijn voeten af tegen de muur, het was een geduw en een getrek de meester had een hoofd als een biet,en geeft Jan een duwtje Jan struikelt de kast in,de meester draait vlug de kast op slot.Hij blijft even staan,dat had hij niet verwacht,Jan was toch wel sterk,meester loopt naar de kraan maakt zijn gezicht nat en wast zijn handen hij moet even bij komen.De meester is halver wegen de trap en Jan laat weten dat hij op gesloten zit, hij slaat met de bezem tegen de deur ja wat nou,meester kon zijn leerlingen niet langer alleen laten.Knal!boem!knal! en Jan slaat nog eens een keer tegen de deur,knal!boem!knal!de meester denkt blijf jij maar mooi zitten, en gaat terug naar de klas.De kinderen vliegen hun bank weer in en het is muis stil maar dan is daar het geluid weer van de bezem.Jan zijn zusje  kijkt heel boos naar de meester,maar de meester ziet het niet eens.De kinderen zitten gebogen boven hun werkjes,en het gebonk van de bezem gaat gewoon door,de meester had er zijn gedachten ook niet meer bij en roept jullie houden je rustig en loopt de klas uit richting bezem kast en maakt de kast deur open.Jan vliegt er uit en roept,dat doet u niet meer dat vertel ik tegen mijn ouders.En nu terug naar de klas zegt meester, Jan gaat op zijn plaats zitten en kijkt naar zij zusje,De rust is weder gekeerd, en dan gaat de bel.De meester heeft zijn dagje gehad.De volgende dag is de laatste dag van de zes klassen samen.De kinderen rennen de trap af naar buiten,Jan zegt tegen Greetje je houd je mond dicht tegen pa en ma,die hoeven het niet te weten,Greetje knikt ze gaan snel naar huis.

                                                              Christiene Düthler©


jaren vijftig
verhaal.
word vervolgd.                                      

Een dorpsschool 3

                                                   Christiene Düthler©


  Een dorpsschool.

George is een pittig jongetje,hij verstaat een beetje Nederlands en spreken nog minder maar met handen en voeten komt hij een heel eind.Maar kattekwaad daar is hij heel goed in.George en Jan een mooi span.De meester deelt regelmatig waarschuwingen uit.Soms word het de meester echt te veel en buldert dat het af gelopen moet zijn.De eerste klassertjes zitten stijf in de bank,zo geschrokken waren ze.Het leek weer rustiger te worden, en de lessen gaan weer door.Twee kleine meisjes uit de eerste klas zijn vergeten dat ze op school zijn,Bep tekent rare poppetjes en Sofie komt niet meer bij,de meester kijkt hun kant in en vergeet dat het de aller kleinste zijn,en roept dat het af gelopen moet zijn,ga jij maar in de hoek staan,Bep kijkt hem onthutst aan,en loopt tot aan het schoolbord en gaat in de hoek op haar hurken zitten,de kinderen in de klas liggen in een deuk,als de kinderen weer rustig geworden zijn.zegt de meester ga maar weer zitten.George steekt zijn hand op zeg het maar zegt meester,George vraagt of hij naar de wc mag, en gaat op verkenning uit.George houdt van geintjes er is niet veel te zien.Een bezem kast met schoonmaak spullen daar kan hij niks mee maar in de hoek ligt een berg met kolen en George ziet het helemaal voor zich,hij gaat als zwarte piet, hij duikt de kolen hoek in en pakt een kooltje en loopt er mee naar de spiegel,en als een stukje zeep veegt hij er flink mee door zijn gezicht en kijkt nog eens in de spiegel, en zegt tegen zijn spiegel beeld ja zwarte piet.Hij wast zijn handen en nu terug naar boven, hij staat voor de deur en voelt de spanning, een diepe zucht en gooit de deur open.Even is het dood stil maar dan  komen de kinderen echt niet meer bij ze liggen dubbel van het lachen.Dit gaat meester echt te ver en zegt ga maar op je plaats zitten, jij hoeft morgen niet meer terug te komen,dit was de eerste en ook meteen de laatste schooldag voor zwarte piet.De school bel gaat, de klas loopt leeg, alleen zwarte piet zit er nog, de vader van George heeft buiten staan wachten en is naar boven gelopen en herkent zijn eigen zwarte Pietje,de meester legt aan de vader uit dat hij dit gedrag hier niet kan hebben,het was maar voor tijdelijk,maar de meester is er helemaal klaar mee.George heeft niets meer te missen.De vader geeft de meester een hand en loopt met zijn zoontje de klas uit.De meester zucht en ruimt alles op en kijkt de schriften na.Wat een dag!
                                                           Christiene Düthler©


jaren vijftig verhaal.

word vervolgd.

Een dorpsschool 2

                                       Christiene Düthler©


Een dorpsschool.
Jan is een gangmaker en schiet een propje recht in Els haar nek,geschrokken draait Els zich om,ze kijkt om zich heen waar dit vandaan komt dat is niet zo moeilijk te raden,Jan ligt dubbel in zijn bank.Els zit naast Riek ze kijken elkaar aan,Riek is ook niet flauw ze pakt een stukje papier en maakt een propje en doopt het in de inkt pot ze pakt het voorzichtig tussen de vingers en schiet het richting Jan het spat tegen Jan zijn voorhoofd aan.Jan kijkt naar Riek, was nu toch echt geschrokken dit had hij niet verwacht het propje valt met een plof op Jan zijn proefwerk.Hij kijkt met een valse blik naar Riek, de twee meiden hebben plezier, zo nu hebben ze Jan ook eens te pakken.Het is onrustig in de klas ze hebben allemaal mee zitten genieten.Maar daar komt de meester en kijkt naar Jan die heeft een inkt vlek op zijn voorhoofd,wie heeft dat gedaan vraagt hij aan Jan,dat was Riek meester,de meester heeft de vlek op het proefschrift nog niet gezien,hij loopt naar Riek en die wacht niets af Jan is begonnen meester,hij schoot bij Els een propje in haar nek,is dat zo? vraagt hij,ja zegt Els Jan is begonnen.Hij loopt naar Jan en ziet nu de vlek op het proefwerk.Dit kan echt niet buldert hij,Jan jij blijft naar schooltijd even zitten.Jan is pis woest op Riek en Els, de meiden lachen Jan zijn kant in eigen schuld dikke bult.Eindelijk is de school dag om,de klas stroomt leeg en alleen Jan blijft zitten,hij word aan gesproken op zijn gedrag , en krijgt een werkje op gedragen, de vloer aan vegen en dan kan hij gaan .Waar is Jan vraagt moeder,Greetje zegt  het liever niet dan heeft straks ruzie met Jan en dat wil ze niet,oké zegt moeder ik vraag het hem zelf wel,en een tijdje later komt Jan op hoge poten aan, zo zegt moeder jij bent laat.Greetje heeft zeker al gezegd dat ik moest school blijven? ja zegt moeder maar waarom?Jan is boos en zegt ik vind het een rot school je mag er nog geen propje afschieten, moeder moet lachen maar houd zich goed, nee Jan dat mag ook niet,Jan raast door en die stomme Riek schiet een propje met inkt tegen mijn voorhoofd aan, en toen viel het propje op mijn proefwerk,en toen moest ik school blijven en die trut mocht naar huis.Ja Jan dat komt er van och denkt moeder het zijn kinderen.Jan gaat buiten spelen.Er gaat geen dag voorbij of er gebeurt iets.De andere dag wil Jan er niet meer aan denken,Els en Riek draaien zich om en kijken naar Jan hij knipoogt en Els glimlacht naar Jan, en de vrede is hersteld.De meester staat voor de klas, er komt een jongetje binnen de meester stelt hem voor en zegt, dit is George en is gast leerling en komt uit Engeland.Ga maar naast Jan zitten zegt meester want Harrie is ziek.

                                             Christiene Düthler©

Jaren vijftig verhaal
word vervolgd.

Een dorpsschool 1

                                                  
                         Christiene Düthler©



                                                               Een dorpsschool.
In het dorp staat een oud woonhuis er is een schooltje in gevestigd,Greetje en  haar twee broers gaan  vandaag weer naar school.De grote vakantie is weer voorbij.Ze lopen, richting school ook Greetjes vriendinnen Ankie en oukje lopen mee voor ze bij school zijn is het al een aardig groepje.Ze komen bij school aan en lopen achter om,daar is ook het speelplein.Klokslag half negen gaat de bel, de meester komt naar buiten de kinderen stellen zich op de kleinste voor aan Greetje zit in de tweede klas met haar twee
vriendinnetjes, en broer Jan zit in de derde klas en Sjef een oudere broer zit in de vierde klas.Van elke familie zit wel een kind in de klas.De kinderen volgen de meester de houten trap op het maakt een hoop lawaai, ze komen binnen en zoeken een plaatsje .Het lokaal waar ze zitten lijkt een huis kamer.En dan kunnen de lessen beginnen,als dat maar goed gaat.De grote kinderen krijgen aardrijkskunde, de meester heeft het druk,de kleintjes leren hun eerste woordje te schrijven.Andere krijgen een opdracht, de meester moet zich in zes stukken op delen de arme man,het is best knap om zes klassen draaiende te houden,hij loopt tussen de rijen door en helpt de kleintjes met het schrijven van de woordjes,Greetje en Ankie zitten naast elkaar en moeten zachtjes lezen, maar zitten te kwebbelen en krijgen een waarschuwing, dan loopt de meester naar voren hij rolt de wereld kaart uit, en roept een van de kinderen naar voren, en geeft de wijsstok aan en noemt een land op,Truus is de eerste Oukje kijkt haar ogen uit wat knap dat haar zus dat weet.Sjef kom jij naar voren, dat is de ouste broer van Greetje,meester noemt nog wat landen op.Er is altijd wel iets te zien of te horen,de kinderen zijn nooit echt bij de les.De man had nog geen tijd om na te denken of ze wel iets leerden.De kinderen,vinden het wel gezellig,het lijkt één grote familie met vriendjes en vriendinnetjes.Tussen de middag gaan de kinderen naar huis om te eten,en tijdens het eten vraagt moeder hoe het is geweest,en wat ze geleerd hebben.De meester heeft in de pauze alles  moeten voor bereiden, wat en hoe hij de lessen zou geven,voor dat hij het klaar  is het al weer tijd voor de bel en de les kan weer beginnen.En zo  gaan de dagen voorbij.Enkele ouders hadden onderling contact,zo ook de ouders van Greetje en Jan en Sjef.Ze hebben zo hun twijfels over wat de kinderen leren.De school draaide al weer een paar weken.de meester begon steeds meer moeite te krijgen om orde te houden, de kleintjes dat gaat nog maar de grote kinderen dat is knap lastig.


                                                  Christiene Düthler©
                                                   

jaren vijftig verhaal.

word vervolgd.

Kipje

                         Christiene Düthler©

Een kipje,

Tineke woonde tussen de boerderijen in een dorpsstraat met, op zijn tijd, boeren lucht. Er waren wat winkels,
een kruidenier, een bakker en een slagerij. Zij deed vaak boodschapjes voor haar mama. Aan de overkant van haar huis was een boerderij, daar ging ze ook wel eitjes en melk halen en dan natuurlijk naar de dieren kijken.

De paarden en de koeien in de wei en op het erf de kippen en ganzen en een hond Pluto, die waakte bij en om de boerderij. Een keer in de week kwam de kruidenier aan huis met zijn bakfiets, dan belde hij aan en had een grote draagmand met boodschappen aan zijn arm. In de mand zat van alles: koffie, thee, snoepjes en koekjes. En altijd een verrassing er bij leuk voor de kinderen.

Tineke zorgde dat ze altijd bij de deur was als hij kwam, hij schreef de bestelling op een briefje en een week later werd het dan bezorgd met de bakfiets. Ook de melkboer kwam aan huis en ging achterom en hij had een melkbus en een maatkan  bij zich en zo kreeg je iedere dag verse melk. Maar zo waren er ook boodschapjes die minder leuk waren, dan zei mama: wil jij een boodschapje doen voor mij? Het was niet zo ver van haar huis af. Een klein boerderijtje met van binnen alles nog in de oude staat, de tegels, een pomp in de keuken en een bedstee in de kamer. Tineke hoefde niet binnen te zijn. Ze werd op pad gestuurd of ze een kipje wilde halen en kreeg een boodschappennetje mee. En daar ging ze, met lood in haar schoenen.

Ze zag Francien al staan, met een sigaret tussen haar de lippen, voor haar was het de gewoonste zaak. Ze zei: "zo meisje, ben je boodschappen aan het doen, wat zal het zijn?" Het hoge woord kwam er uit: "Ik kom een kipje halen".

"Loop maar even mee dan zal ik een mooi kipje uitzoeken". Ze lopen een stukje de verwilderde tuin in en als ze aan het eind van het pad  zijn, komen ze bij een hek werk, Francien gaat als eerste er door en dan komt Tineke er achter aan. Francien sluit het hek en dan komen ze bij de kippenschuur. Francien maakt de deur open en laat Tineke binnen. Zo veel kippen had ze nog nooit gezien, horen en zien vergaat! Francien kijkt een keer Tineke haar kant in en begint in het rond te graaien, de kippen vliegen in het rond en rennen voor hun leven. Tineke blijft bedremmeld staan bij de deur, stof en veren vliegen door de lucht. Ja hoor, ze heeft er een te pakken. "Kom meidje we hebben een mooi kippetje".

Ze lopen het tuinpad terug richting erf en terug bij de achterdeur ziet het er allemaal  nog vredig uit, maar dat is van korte duur. Er staat een reuze boomstronk, de hakbijl ligt er boven op. Met een hand legt ze het kipje er boven op en met de andere hand zwaait ze met de bijl door de lucht. En met een flinke klap op het nekje, was het gebeurd met het kipje, het kopje lag er naast. Francien pakt het kipje op, ze loopt even naar binnen en komt terug met een krant, pakt het kipje in de krant en zegt "Zo meidje, jullie eten vanavond kip". Ze doet het kipje in het netje en daar gaat Tineke, hevig ontdaan.

Een ding weet ze nu zeker, als mama een kipje wil dan gaat ze het zelf maar halen. Tineke loopt als in trance, ze houdt het netje ver van zicht af. En daar gaat ze met het kipje zonder kopje. Francien roept nog doe mama de groeten maar Tineke hoort niks meer.

Christiene Düthler©

jaren vijftig.

Mijn droom - boerderijtje.

                           Zo ben ik begonnen met schilderen , mijn droom-boerderijtje

                           een tuin vol bonte bloemen,en natuurlijk een haan met kippetjes.

                           Het leek mij leuk om dit te laten zien...

                                                     Groetjes Christiene.

Vakantie vlinders

                                                             Christiene Düthler©

                                         Vakantie vlinders- tekenen- schilderen-18x26

                                          1- dagpauw vlinder.

                                          2- Bond zandoogje.

                                          Wens al mijn bezoekers

                                          een mooie Zomer-Vakantie!

                                          Ik ben er even tussen uit.

                                               Lieve groet

                                               Christiene.

Dansen met doek

                                   Christiene Düthler©

                                                Dansen met doek.

                                       Pentekening-schilderen-  50x60
                                                 

De wind wiegt een schommel

                                    De wind wiegt een schommel.

                                    Een kind zet zich af met korte benen

                                    langzaam komt de schommel in beweging

                                    de handen stevig aan het touw.

                                    hoger hoger een kinderlijk verlangen

                                    een reis naar de zon.

                                    Pieken en dalen in een mens zijn leven

                                    al schommelend verlies je hoogte

                                    je kunt niet blijven zegt een zachte stem

                                    in gedachte keer je terug naar de aarde

                                    land met beide benen op de grond

                                    waar het als kind al schommelend begon

                                    lang geleden de reis naar de zon 

                                    is niet vergeten.

                                    De wind wiegt een schommel.

                                    Christiene Düthler©

                                    Gedicht    2015